You should have seen the curse that flew right by you.

Συμπεράσματα ζωής.
- Ο κόσμος είναι μια σφαίρα της τύχης (pointed through my words from πάντα)

-Δεν αξίζει να σκουπίζεις τα δάκρυα με ένα απλό χαρτομάντηλο. Είναι συναισθήματα. (pointed through my words from τάρχης)

- Δεν θα σταματήσω ποτέ να εκφράζω τα συναισθήματα μου. Κάποιους ανθρώπους θα τους στείλουν στον ουρανό. Κάποιοι άλλοι θα εύχονταν να είχαν πεθάνει πριν μάθουν γι αυτά. Αλλά ο ανθρωπος που ρισκάρει πιο πολύ να πετάξει ή να πληγωθεί κάθε φορά που τα συναισθήματα μου έρχονται αντιμέτωπα με τη ζωή είναι ο ίδιος μου ο εαυτός. (διαπίστωση)

SO GO ON!
ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΤΑΞΩ. Μα δεν μπορώ, νιώθω πνιγμένη! Και παρόλο που βρίσκω τον εαυτό μου ελεύθερο δεν μπορώ να το κάνω. Κάτι με τραβάει. Δεν τολμάω; Ή μήπως δεν είμαι στ' αλήθεια ελεύθερη; "Ελευθερία δεν είναι το να μην ανήκεις σε κανένα, αλλά η ελευθερία να επιλέξεις να ανήκεις εκεί που θα είσαι χαρούμενος." Μάλλον δεν είμαι λοιπον. Και συνειδητοποιώ ότι δεν είναι το πρόβλημα το ότι δεν μπορώ να επιλέξω αυτόν στον οποίο θέλω να ανήκω. Απλά δεν τον έχω βρει ακόμη! (παρ' όλες τις πλάνες, έτσι είναι τελικά.)

Τάρχη μου σαγαπάω. Και πρέπει να είσαι ο πρώτος ανθρωπος μετά τους γονείς μου που με είδε να κλαίω, και για μένα ξερεις όσως πόσα σημαίνει το να μοιραστώ κάτι τέτοιο. Όπως σου είπα, είναι τόσο δύσκολο να βρεις αληθινους ανθρώπους πάνω στη γη. Τόσο ελεϊνά δύσκολο. Σαφώς είμαι χαρούμενη που έχω γνωρίσει μερικούς, αλλά απογοητεύομαι όταν καταλαβαίνω πόσο λίγοι είναι σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους που απλά υπάρχουν για να περιφέρονται και όχι για να ζουν.

Όλα είναι τόσο θολά και μπερδεμένα. Χαοτικά. Χάος. Ο κόσμος φτιαχτηκε για να αντσταθμίσει το μεγεθος αυτής της λέξης, αλλά εμείς καταφέραμε να τον εξισώσουμε με το χάος. Μπράβο μας. Δυσκολίες, λακούβες, αναποδιές, μπερδέματα. Μα έχω πίστη. "Μπορεί ο Θεός (;) να δημιουργησε την έρημο, για να μπορεί ο άνθρωπος να χαίρεται τις φοινικιές!" είπε κάποιος.

ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΑΝΑΘΕΜΑ, ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ.

(πόσες φορές να χω ακόυσει το televators???)