It seems it's written, but we can't read between the lines.

ΚΑΙ ΤΕΕΕΕΕΛΟΣ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ!

Και τώρα τι; Με έχει πιάσει η καλοκαρινή βαρεμάρα- ακινησια- κάψα. Απο τη μια είναι ωραίο να μην κάνεις τιποτα ουσιαστικό. ΓΙα λίγο όμως. Από την άλλη νιώθω ότι χάνω χρόνο. Αλλα απο την άλλη εχω την αναγκη να αδειασω το μυαλό μου και να φερθώ σαν ηλίθιος ανθρωπος και να πω βλακείες και τελοσπάντων να μην είμαι ούτε αστεία ούτε σοβαρή, απλά πεζή.

Τελοσπαντων. Μετά από μια υπέροχη μέρα αγορών, κι ένα διήμερο που ο μόνος λογος που με γυρισε σπίτι ήταν ο ύπνος, ξαποσταίνω το πονεμένο μου κουφάρι (πςςςς) σε μια καρέκλα και ακούω υστερα από καιρό ομολογουμένως τους λατρεμμένους placebo. Ωραία είναι. Ας ήμουν και μόνη στο σπίτι και θα ταν όλα μια χαρά. Όχι πως έχει και πολλή σημασία αλλα ρε αδερφέ είναι αλλιώς όταν είσαι μόνος. Κάνεις ότι θες χωρίς να το σκέφτεσαι.

Όπως και να χει, κλασσικά τις μεταμεσονύχτιες ώρες, πάλι προβληματίζομαι. Και το θέμα είναι... γιατί να σε κοιτάνε περιεργα? Κορεσμένο. Και δεν με ενοχλεί πια. Αλλά μου προξενεί απορία. Γιατί το διαφορετικό μας προξενεί φόβο ή/και απέχθεια, αποστροφή? Γιατί όσο μεταμοντέρνοι και να παριστάνουμε ότι είμαστε, κατά βάθος να είμαστε τόσο καταθλιπτικά μικροαστοί? Γιατί όταν βλέπουμε κάτι που δεν μας αρέσει το κατηγορούμε χωρις καν να ενδιαφερθούμε αν υπάρχει λόγος για να υφίσταται? Να εξηγηθώ με παραδείγματα.
ερώτηση 1: γιατί αισθανόμαστε φόβο ή απέχθεια προς τα άτομα που έχουν κάποια παραμόρφωση στο σώμα?
ερώτηση 2: Γιατι όταν ένας καθηγητης αφήνει ελεύθερο θέμα εργασίας, βάζει στοπ σε εργασίες με θέματα όπως ομοφυλοφιλία, θρησκευτικός φανατισμός, πολιτικά σκάνδαλα της νετερης ιστορίας?
ερώτηση 3: Γιατί να κοροϊδέψεις ως χοντρό κάποιον που μπορεί να:
-έχει θυρεωειδή
-παίρνει φάρμακα
-εκοψε το καπνισμα με αρνητικό αντίκτυπο στον μεταβολισμο
-εχει παθολογική παχυσαρκία
- το απαιτεί κάποιο άθλημα που ασκει.

Εννοώ πφ ας ξεκολήσουμε πια από τη ζωή μας. Κι όπως λένε και οι placebo,

DON'T FORGET TO BE THE WAY YOU ARE.