Got to change my ways, at the end of my daze. (or days)

Γειά και πάλι.

(Κλασσικο πλεον) part 1. Oι διαπιστώσεις

It's so fucking hard when the music you love reminds you of the people you don't.

(τρώγοντας σταφίδες) Οι γυναίκες είναι σαν τα σταφύλια. Μεγαλώνουν συμφωνα με την ποιότητα του "λιπάσματος" που θα λαβουν από αυτόν που τις αναθρέφει. Αν ποντάρουν στην εμφάνιση, φουσκώνουν, γίνονται λαμπεροί καρποί αμπελιού και στο άνθος της ηλικίας τους κάποιος τις κόβει, τις ξεζουμίζει και νιώθει αυτή τη γλύκα στο στόμα, μα το σταφύλι δεν υπάρχει πια. Αν ποντάρουν στην ποιότητα, η ζωή της κρατάει, μεγαλώνουν μαζεύοντας εμπειρίες και η ζωή τις οδηγεί στο να γίνουν οι πιο γλυκιές σταφίδες.

Ότι αγαπώ είναι για λίγο.

Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ *bad word*

part 2. Τα γεγονότα.

Καταφέραμε να κανουμε κατάληψη.
Ο μήνας μπήκε με εξάρσεις αισιοδοξίας και χαράς, μα συνεχιζει με τη σκιά αυτού του καταραμμένου μαύρου βροχερού σύννεφου που καταδιώκει του λανθάνοντες ή μη γκαντέμηδες.
God is dead
Grace for drowning
Κάτι μου λέει πως η εικόνα μιας ζαρωμένης καλτ γιαγιας που πίνει τσάι παρέα με τις 12 γατες της δεν είναι τόσο κακή τελικά.
Ο αντρας έχει συν αν έχει αυτοκινητο. (αλήθεια τώρα, σοκαρίστηκα οταν έμαθα ότι η πλοιοψηφία των γυναικών το πιστεύει αυτό, δεν πίστευα ότι είμαστε τόσο πεζες αλλά είμαστε. Φακ γιεα. Να πω οτι δεν το πιστεύω εγώ? Καμιά σημασία δεν έχει)


Και γενικά στοπ γιατι δεν έχω χρόνο ουτε για καφέ πλέον

Αγαπάμε σιντι
Αγαπάμε πισχαζον
Αγαπάμε όσους είναι δίπλα μας
Αγαπάμε τη ζωή (αυτή όμως όχι)
Και φυσικα αγαπαμε να ξεσκίζουμε στο ταβλι και στο ποκερ γιατι ειμαστε επαναστατημένα νιάτα πάνω από όλα.

Ορεβουαρ.