Είναι γνωστή ιστορία πως πολλά άτομα που κατοικούν σε βόρειες χώρες όπου ο ήλιος για έξι μήνες χάνεται και ηθ ερμοκρασία αγγίζει επίπεδα below subzero που θα λεγε και ο Trent Lane, παθαίνουν ένα ψυχολογικό κοκομπλόκο, γνωστό και ως climate depression.
Ναί λοιπόν, η ομίχλη (όχι η μπάντα, ξεκόλλα), η βροχή, το σκοτάδι, το χιόνι και το κρύο του χειμώνα ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΑ για να σε κάνουν να νιώθεις σκατά. Πώς ένιωσες χιπστερά του κώλου που "Άντε ρε σεις να έρθει ο χειμώνας που γαμάει δεν αντέχω άλλο αυτή τη κωλόζεστη, που είναι το moleskin μου να το σημειώσω αυτό γιατί γάμησε και κυρίως γιατί μου αρέσει να με βλέπουν οι γκόμενες να γράφω γιατί είμαι ιντελεξουελ (του κώλου πάλι)";
Μάλιστα, άνθρωποι σαν εμένα κι εσένα που έχουν συνηθίσει να λούζει ο ήλιος το μαυρισμένο τους κορμί αρκετούς μήνες το χρόνο, νιώθουν ακόμη πιο άβολα όταν ο καιρός θυμίζει βόρεια Σκανδηναβία.
Προσωπικά, (αν και το δέρμα μου παραμένει κάτασπρο και τους 12 μήνες του χρόνου), παθαίνω ακριβώς αυτό. Ο χειμώνας με ρίχνει. Νιώθω ένα βάρος σε όλο μου το σώμα, λες και κουβαλάω μενιρ στο γαλατικό χωριό. δεν ξέρω αν φταίει ο καιρός ή το γεγονός πως οι γαμημένες συγκυρίες φροντίζουν ώστε να μου συμβαίνουν τα πιο περίεργα πράγματα τις χειμερινές περιόδους, μα σίγουρα κάτι μου φταίει. Μπορεί και τα 2.
Το χειμώνα λοιπόν, το παραδέχεσαι ή όχι, καταρρέεις, Τα συναισθήματά σου είναι μαύρα, και η διάθεση το ίδιο. Η ορεξή σου εξαφανίζεται και σε ενοχλεί που για να βγεις έξω πρέπει να φορέσεις τη μισή σου ντουλάπα, ίσως και ολόκληρη. ΜΙΖΕΡΙΑΖΕΙΣ.
Μα έτσι όπως έχεις σκορπίσει σε κομματάκια και παλεύεις να τα μαζέψεις από το έδαφος, όλα παίζονται στο αν θα καταφέρεις να πεις πως ΟΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ. Σήμερα θα βγω και θα περάσω και καλά και άντε και γαμήσου. Και να το εννοείς. Και να πετάξεις τη χειμερινή καθημερινοτητα στη μάπα αυτών που υποκύπτουν μπροστά της.
Climate depression my ass. Είσαι κι εσύ ακόμα μία ψυχολογική ασθένεια. Ξεπερνιέσαι και χωρίς φάρμακα, άσχετα το τι λένε μερικοί κερδοσκόποι ψυχίατροι και μερικοί αδύναμοι.
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ.
Why don't you try to follow me?
Ναί λοιπόν, η ομίχλη (όχι η μπάντα, ξεκόλλα), η βροχή, το σκοτάδι, το χιόνι και το κρύο του χειμώνα ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΑ για να σε κάνουν να νιώθεις σκατά. Πώς ένιωσες χιπστερά του κώλου που "Άντε ρε σεις να έρθει ο χειμώνας που γαμάει δεν αντέχω άλλο αυτή τη κωλόζεστη, που είναι το moleskin μου να το σημειώσω αυτό γιατί γάμησε και κυρίως γιατί μου αρέσει να με βλέπουν οι γκόμενες να γράφω γιατί είμαι ιντελεξουελ (του κώλου πάλι)";
Μάλιστα, άνθρωποι σαν εμένα κι εσένα που έχουν συνηθίσει να λούζει ο ήλιος το μαυρισμένο τους κορμί αρκετούς μήνες το χρόνο, νιώθουν ακόμη πιο άβολα όταν ο καιρός θυμίζει βόρεια Σκανδηναβία.
Προσωπικά, (αν και το δέρμα μου παραμένει κάτασπρο και τους 12 μήνες του χρόνου), παθαίνω ακριβώς αυτό. Ο χειμώνας με ρίχνει. Νιώθω ένα βάρος σε όλο μου το σώμα, λες και κουβαλάω μενιρ στο γαλατικό χωριό. δεν ξέρω αν φταίει ο καιρός ή το γεγονός πως οι γαμημένες συγκυρίες φροντίζουν ώστε να μου συμβαίνουν τα πιο περίεργα πράγματα τις χειμερινές περιόδους, μα σίγουρα κάτι μου φταίει. Μπορεί και τα 2.
Το χειμώνα λοιπόν, το παραδέχεσαι ή όχι, καταρρέεις, Τα συναισθήματά σου είναι μαύρα, και η διάθεση το ίδιο. Η ορεξή σου εξαφανίζεται και σε ενοχλεί που για να βγεις έξω πρέπει να φορέσεις τη μισή σου ντουλάπα, ίσως και ολόκληρη. ΜΙΖΕΡΙΑΖΕΙΣ.
Μα έτσι όπως έχεις σκορπίσει σε κομματάκια και παλεύεις να τα μαζέψεις από το έδαφος, όλα παίζονται στο αν θα καταφέρεις να πεις πως ΟΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ. Σήμερα θα βγω και θα περάσω και καλά και άντε και γαμήσου. Και να το εννοείς. Και να πετάξεις τη χειμερινή καθημερινοτητα στη μάπα αυτών που υποκύπτουν μπροστά της.
Climate depression my ass. Είσαι κι εσύ ακόμα μία ψυχολογική ασθένεια. Ξεπερνιέσαι και χωρίς φάρμακα, άσχετα το τι λένε μερικοί κερδοσκόποι ψυχίατροι και μερικοί αδύναμοι.
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ.
Why don't you try to follow me?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου