The whore, the cook and the mother.

Είχα συνηθίσει να λέω τα αρσενικά σεξιστές όταν φέρονται σε όλα τα θηλυκά σαν να είναι το τελευταίο παρακατιανό εκτόπλασμα. Μα πόσο λάθος διαπίστωση. Όταν σχεδόν κάθε γυναίκα κυκλοφορεί με μοναδικό σκοπό να αναδείξει την ικανοτητά της για αναπαραγωγή, είναι λογικό να αντιμετωπίζονται εξ ολοκλήρου σαν μηχανές ικανοποίησης χωρίς νοημοσύνη και συναισθήματα.
Και υπήρξαμε μερικά θύματα την καλής θέλησης και της φαντασίας που στην προθήκη του "εγώ" μας επιλέξαμε να βαλουμε την καρδιά και το μυαλό μας αντί για τα βυζιά και τον κώλο μας. Μα όταν κάποιος μας σπάσει αυτή την προθήκη, προφανώς η καρδιά και το μυαλό πληγώνονται περισσότερο. Και η πρώτη προθήκη σπάει πιο εύκολα, γιατί δεν της αρέσει να αντιμετωπίζεται όπως η άλλη.
Δεν αντέχω να βλέπω γύρω μου κοριτσάκια (ναι μόνο κοριτσάκια γιατί δε θα γίνουν ποτέ γυναίκες) να κάνουν τα πάντα για να γίνουν αρεστές, να δώσουν τις λάθος εντυπώσεις για ένα ευρύτερο σύνολο και μετά να πεταχτούν στα σκουπίδια. Και μετά λες, φταίνε οι άντρες που είμαστε πουτάνες. Αμ δε.

Και που έχει πάει η αγάπη ρε; Που έχει πάει αυτό που κοίταγεςστα μάτια τον άλλον και ήξερες ότι σε λατρεύει και ότι θα βρισκε τον τρόπο να κόψει στα δυο τον πλανήτη αν έπρεπε να το κάνει για σένα; Όχι επειδή με ένα εσώρουχο κι ένα πρόστυχο χαμόγελο θα τον έκανες να νιώσει πρωταγωνιστής σε τσόντα, μα επειδή με μια σου λέξη τον κάνεις να νιώθει βασιλιάς του σύμπαντος.
Και μια μπουνιά στα πολιτικά σας, η μόνη αναρχία είναι η αγάπη. Μόνο εκεί δεν υπάρχουν εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι. ΜΟΝΟ ΤΟ ΑΚΟΥΣ. ΜΟΝΟ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.

Narrow visions of autonomy, you want me to surrender my identity.
I was a teenage anarchist, the revolution was a lie.