Here we all are, born into a struggle to come so far but end up returning to dust.

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Η δική μου διασκέδαση...

Ένα κειμενάκι, αποκλειστικά δική μου ιδέα, γραμμένο μια αρκετά μελαχλολική μέρα.

...κι εδώ λοιπόν βλέπουμε το πρώτο γλυκανάλατο post μου. Enjoy!


...Και κοίταξα ψηλά στον ουρανό. Μα δεν τον είδα. Μου έφραζαν το τοπίο αυτές οι τσιμεντένιες στοίβες που εδώ και χρόνια κατέστρεφαν την αισθητική μου. Κι έτσι ξεκίνησα το ταξίδι με την απόφαση να βρω τον ουρανό. Περιπλανήθηκα σε γκρίζους δρόμους, σκοτεινά σοκάκια χωρίς ίχνος φυσικής ομορφιάς, που τα μόνα χρώματα μου μπορούσες να βρεις εδώ κι εκεί ήταν οι πολύχρωμες σακούλες σκουπιδιών πεταμένες δεξιά και αριστερά. Και πάντα οι ίδες αηδίες μου έκρυβαν τον ουρανό...

Βγαίνοντας από τη ρημαγμένη πόλη λου αποκαλώ σπίτι μου, επιτέλους τον βρήκα. Ήταν ακριβώς από πάνω μου, και γέμιζε τα μάτια μου με το απέραντο του γαλάζιο. Ξάπλωσα στο έδαφος, ειτε λερωνόμουν είτε όχι δεν με ένοιαζε. Κι αυτό γιατί η θέα του καθαρού ουρανού με γέμιζε με εκείνο το συναίσθημα της αγνής, παιδικής χαράς που τόσο καιρό είχε να επισκευθεί την καρδιά μου. ήταν μαγικό το πως κάτι τόσο απλό γέμισε την ψυχή μου βαθιά γαλήνη. Παρακολουθούσα για ώρεσ τα σχήματα που έπαιρναν τα σύννεφα, αφήνοντας τη φαντασία μου να καλπάσει. Πανέμορφες εικόνες σχηματίζονταν μπροστά μου η μία μετά την άλλη... Ποιά τηλεόραση μου λες τώρα; Ας γελάσω καλύτερα... Μείνε εσύ στο άθλιο χαζοκούτι, εγω βρήκα κάτι καλύτερο... :)

Ανουσιότητα.

Ένα blog που ξεκίνησε κυρίως λόγω βαρεμάρας, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό, παρέα με μια ζεστή σοκολάτα (αιώνια λατρεία του χειμώνα). Δεν έχω πολλές γνώσεις πάνω σε blog και σχετικά θέματα αλλά δεν έχει και τόση σημασία, γίνεται επίσης μια προσπάθεια να αποκόψω έστω για αυτή την ιστοσελίδα τιν κακή συνήθεια των greeklish που τόσο συνιθίζεται τελευταία, καθώς παρόλο που είναι πρακτικά πραγματικά τα βαρέθηκα.
Το blog θα δέχεται αναρτήσεις με δικά μου κείμενα και ιδέες που γράφω συχνά σε στιγμές έμπνευσης, ηλίθιες σκέψεις της στιγμής και ίσως μουσική η άλλα τα οποία θα ήθελα να προωθήσω και να μοιραστώ με τον κόσμο.
Ευχαριστώ όποιον έχασε 2 ή παραπάνω λεπτά της ζωής του για να διαβάσει αύτα, καλό βροχερό απόγευμα.