Here we all are, born into a struggle to come so far but end up returning to dust.

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Dear Christmas haters.

Ας δούμε λοιπόν τι συμβαίνει στην αρχική σελίδα του φατσοβιβλίου τις τελευταίες μέρες.

-"MISW TA XRISTOUGENNA" (ή και με ένα "ν" πολύ συχνά)

-"Christmas suck"

-"Γιατί ρωτάτε όλοι για ποιό λόγο με ενοχλούν τα Χριστούγεννα?"

και άλλα παρεμφερή.

Αρχικά, δεν την καταλαβαίνω αυτή τη νέα μόδα. Γιατί μόδα και trent είναι. Ας εξετάσουμε το θέμα διεξοδικότερα.
Αρχικά, έχεις κάθε δικαίωμα να μην πιστεύεις και να μην σε εξιτάρει η θεωρητικά θρησκευτική πλευρά των χριστουγέννων (και λέω θρησκευτική γιατί η τάδε ημερομηνία δεν είναι συμβολική για μεγάλο αριθμό θρησκειών και αιρέσεων ανά τους αιώνες, συν ότι σύμφωνα με ιστορικά δεδομένα ό χριστός-σαν πρόσωπο που υπήρχε και όχι σαν θαυματουργός σωτήρας- μάλλον δεν είχε γεννηθεί μέσα στο καταχείμωνο αλλά άνοιξη, απλά ταυτίστηκε αργότερα με την ημερομηνία της 25ης Δεκεμβρίου), δεν υπάρχει λόγος τα Χριστούγεννα να σε ενοχλουν, κάθως είναι μια καλή ευκαιρία να περάσεις χρόνο με την οικογένεια, τους φίλους σου, να ανταλάξετε ευχές, δώρα, και να θυμηθείτε ο ένας τον άλλον. Γιατί χρειαζόμαστε τετοιες ευκαιρίες όπως τα Χριστούγεννα και τα γενέθλια για να θυμηθούμε ο ένας τον άλλον, αλλιώς θα μας είχε φάει η καθημερινότητα. Γιατί αν σε ενοχλούν τόοοσο πολύ τα Χριστούγεννα και οτιδήποτε σχετικό με αυτά, να σε δω ΤΩΡΑ να επιστρέφεις τα δώρα που σου έκαναν, ΖΩΟ. Και στην τελική ακόμη κι αν εισαι τόσο μονόχνωτος και δεν έχεις φίλους και οικογένεια, δεν νομίζω να σε χαλασε το ότι δεν έχεις σχολείο/ έχεις άδεια από τη δουλειά.
Σε δεύτερη φάση, κατανοώ ότι πολλούς ίσως να τους ενοχλεί ο κιτς φωτισμός και οι χριστουγεννιάτικες φανφάρες γύρω σου. Κι εμένα με ενοχλούν. Κανείς όμως δεν σε αναγκάζει να συμμετάσχεις. Είναι σαν να μου λες ότι θες να καούν όσοι έχουν ενοχλητική και κιτς εμφάνιση και παρασύρονται από τη μόδα τις υπόλοιπες 340 μέρες του χρόνου. Μπορεί να το θες αλλά δεν γίνεται. Και ούτε θα ήταν δίκαιο (τώρα που καταδικάστηκε ο Εφραίμ έχω αρχίσει να ξαναπιστεύω στη δικαιοσύνη-κάπως-.)
Μπορεί, από την άλλη, να σε ενοχλεί η καταναλωτική μανία που καταλαμβάνει τα μυαλά της κοινής γνώμης και "τους κάνει να τρέχουν σαν μαγνητισμένες μαριονέτες στα άντρα του σύγχρονου καταναλωτισμού" (ΜΠΡΑΒΟ ΑΡΧΙΚΟΥΜΟΥΝΑΡΕ, ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΟΥ, ΜΠΡΑΒΟ). Αλλά μάντεψε. ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙΣ ΟΥΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ. Ξέρεις τι χαρά που είναι να φτιάχνεις τα δικά σου δώρα για φίλους και να αγοράζεις δώρα έξυπνα και γεμάτα αγάπη; Ίσως και όχι, γιατί για σένα αγάπη=χρήμα.
Και στην τελική, τα Χριστούγεννα σημαίνουν και το πλησίασμα στο τέλος του χρόνου. Είναι μια καλή ευκαιρία να αφιερώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου, να αποτιμήσεις όσα πέρασαν και να βάλεις νέους στόχους.
Άσε λοιπόν τη γκρίνια και τη μισανθρωπιά σου, και κυρίως την ακατάπαυστη μανία να φανείς σημαντικός με τις δήθεν απόψεις σου κατά μέρος, και φρόντισε να χαρείς παρέα με φίλους, με τον εαυτό σου τον καφέ σου και μια ταινία. Τα Χριστούγεννα είναι και αυτά μια στιγμή μέσα στο χρόνο. Καί όσοι σπαταλάνε τις στιγμές τους μέσα στην γκρίνια, αφήνουν τη ζωή να κυλά και μετά μετανιώνουν το χαμένο χρόνο. Και η ζωή γίνεται κατάρα και μιζέρια. Σίγουρα το θες αυτό τόσο πολύ;

Σημαντική εξαίρεση του από πάνω, όσοι έχασαν αγαπημένα πρόσωπα στις 25 Δεκεμβρίου και τρέχουν σε μαυροντυμένες τελετές. Τα συλληπητηριά μου. Είστε οι μόνοι που δικαιολογώ.

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς στους συμπάσχοντες πανελληνιόπληκτους που περνάμε δύσκολα Χριστούγεννα, αλλά γι αυτό το λόγο αξίζουν μια δόση χαράς.

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

to kill and kill again.

Και αν σου έλεγαν ότι μπορείς, χωρίς να το μάθει κανείς και χωρίς να επηρρεαστεί ο χωροχρόνος να σκοτώσεις έναν άνθρωπο.

Θα το έκανες?

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

...all I got inside is vacancy.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Ακολουθεί συσσωρευμένη μισανθρωπιά ενός μήνα.
Και μετά από (ουάου, ακριβώς) ένα μήνα είπα να ανοιξω την καρτέλα του μπλογκ μου που άφησα ανέγγιχτο για καιρό. Και γιατί θα μου πεις κυρία τάτσομαν, δεν ακούμπησες το μπλογκ που τοσο ανυπομονουμε να διαβάσουμε και να γεμισουμε τη μέρα μας; (I wish.) Ε λοιπόν παιδιά θα σας πω ότι η ζωή είναι άδεια. Πολύ άδεια. Τα συναισθήματα ρηχά. Οι λέξεις κενά γρυλίσματα ανήμπορου ζώου. Οι πράξεις απλά το σενάριο μιας παρακμιακής θεατρικής παράστασης. Και τίποτα παραπάνω.
Είναι από αυτές τις στιγμές που φτάνεις στα όρια σου, τα ξεπερνάς και μετά νιώθεις κενός. Ετούτη η χρονιά με έχει απομακρύνει από όλους και από όλα. Καλό αυτό ή κακό, ο χρόνος θα δείξει. Πήγα και πενθήμερη. Και την απομυθοποίησα κι εγώ όπως όλα τα παιδιά.
Έχω καταστρέψει τον εαυτό μου με χαοτικές σκέψεις. Κοιτάω τον κόσμο γύρω με περιφρόνηση. Δεν ξέρω τι θέλει. Γιατί όλοι κάτι θέλουν από σένα. Όλοι ανεξαιρέτως. Έχω απογοητευτεί από μια πληθώρα προσώπων και καταστάσεων. Παθητικοποιούμαι γιατί απλά επιλέγω να μην ασχοληθώ. Όλα μένουν πίσω για το διάβασμα. Και το διάβασμα δεν αποδίδει και νιώθω ανίκανο νεογνό στην αγκαλιά της μάνας του. Πασχίζω να βρω μέσα στην ομίχλη του πρώτου κοιτάγματος το βυζί που θα μου δώσει ζωή.
Τους έχω γράψει όλους λοιπόν σε μέρος σκιερό. Γιατί το ίδιο έκαναν κι αυτοί.
Enough about you, let's talk about life for awhile.
Αλλάζω λοιπόν τον εαυτό μου. Μαθαίνω ότι δεν χρειάζεσαι μόνο αυτή τη σκληρή-μέτσολ-κακία εμφάνιση για να αμυνθείς από κάθε τι που σε πληγώνει. Μαθαίνω να μετατρέπω την αμυνά μου σε επίθεση. Γιατί, αρκετά.

It might sound silly
For me to think childish thought like these
But I'm so tired of acting tough
And I'm gonna do what I please.