Here we all are, born into a struggle to come so far but end up returning to dust.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Where (the fuck) is my mind?

Στο χέρι το κλειδί για να ανοίξω την πόρτα. Και βλέπω στο χερούλι περασμένο διαφημιστικό από το πολύγευστο. yuk. Τουλάχιστον μου ανέστειλε για λίγο το αισθημα πείνας που με ταλαιπωρούσε και το αντικατέστησε με αίσθημα ανακατοσούρας.
Μπαίνω μέσα, το δωμάτιο έχει αυτή την έντονη μυρωδιά κλεισούρας και είναι κλασσικά χάος. Συχνά βλέπω αυτή την εικόνα σε ταινίες να μπαίνει ο (συνήθω πάντα) κούκλος/κούκλα πρωταγωνιστής μέσα στο χάος του και να αναβει τσιγαρο. Ακούγεται μικρό και ανούσιο μα θα θελα να χω δικό μου σπίτι ίσως και μόνο γι αυτό.
Κι είναι τόσα τα πράματα που θες να κάνεις μα η κούραση δεν σαφήνει και τελικά καταλήγεις σκεπασμένος με 150 ρουχα στο κρεβάτι σου να αναλώνεσαι σε βαρετές σελίδες στο διαδίκτυο. Φακ μαη λαηφ.
Είπα θα φάω το πρώτο ενδιαφέρον πράγμα που υπήρχε στο ψυγείο. Δεν υπήρχε τίποτα. Ανοιξα το ντουλάπι. ΤΟ πιο ενδιαφέρον ήταν τετράγωνα παπαδοπούλου και σκόνη για ρόφημα σοκολάτας. Γουατ δε χελ, καλά είναι και τα μπισκότα. Κατάντια.
Απο τη στιγμή που ζεις φοιτητική ζωή λοιπόν από τα 16 σου, τώρα που είσαι στην τελική ευθεία για τις πανελλήνιες σου φαίνεται σαν να σαι ήδη φοιτητής. Και ξεχνιέσαι και το θεωρείς δεδομένο ότι θα μπεις. Μεχ.
δεν ξέρω, οι σκέψεις μου είναι αρκετά θολές αυτή τη στιγμή. Και γενικά αυτή την περίοδο.
I WANT OUT που θα λεγαν και οι Helloween. Και ξανα μεχ.

Your head will collapse
But there's nothing in it
And you'll ask yourelf...

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Got to have a heart of steel.

παρτ 1. Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά.
Και ναι λοιπόν. Σήμερα μαγειρεψα για πρώτη φορά κινέζικο (ξέρεις αυτα τα γαμάτα γlυκόξινα που παντα είναι σχετικα ακριβα αλλά πάντα παίρνεις αυτά γιατί είναι πεντανόστιμα) και απλά ένιωσα le chef όπως θα λεγε και ενας τίμιος τρολάς. Και ρε φίλε η μαγειρική είναι γαμάτη και τόσο δημιουργική και ξέρω ποτέ δεν πίστευα ότι θα τη διασκέδαζα τόσο.

παρτ 2.Είναι βαριά η τσάντα του μαθητή.
Ρε γαμώτη. Είμαι βλακάς. Γιατί το καλό είναι πως έχω έναν άλφα χρόνο στη διαθεσή μου και τον σπαταλάω. Σε μαλακιες. Κι ενω με περιμένει ένας στρόβιλος πραματων να κάνω εγώ δεν προετοιμάζομαι καταλλήλως (τεστ-διαβασμα-εξοδος-διαβασμα-διαγώνισμα ιστορίας-crimson glory- δεύτερο διαγώνισμα ιστορίας, ωραία ε; ). Δεν είμαι της οργάνωσης μάλλον όσο και αν προσπαθώ.

παρτ 3. Μιας που το πα... CRIMSON GLORY ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ!!!
Το λοιπόν. Να εξηγήσω. Crimson glory δεν είναι κανενα είδος περίεργης σάλτσας, αλλά ένα από τα μεγαλύτερα χεβι μετσολ συγκροτήματα που εκτοξεύθηκε στα μπαμ με εναν τραγουδιστή με την πιο ονειρική φωνή που καταστράφηκε με το ποτό και τελικά μας άφησε χρόνους πριν από λίγο καιρό (βλέπε midnight). Άκου τώρα πως έχει γα έναν καμμένο φαν η υπόθεση (βλέπε εμένα). Έχεις δυο δίσκους ζουμτριαλαριλαρο παναγια μου τι είναι αυτό που ακούω κατεβάστε με από τον παράδεισο (έ το πιασατε δεν συνεχίζω άλλο). Και είναι και δυο μετά ψιλομέτριοι αλλά δεν πειράζει. Και μετά, όντας εσύ πιτσιρικας που προσφατα άρχισες να τους ακούς (ε είναι και του ογδόντα ντε) ενω εχεις γουστάρει την ζωάρα σου, μαθαίνεις από γνωστό μεταλοπεριοδικό της χώρας ότι ο midnight βλέπει τα κυπαρίσσια ανάποδα. Σκατά όλεθρος, που θα ξαναβρεθει τετοια φωνη, ηλίθιο αλκόολ και κατάρες. Και μετά σου λένε επανένωση. Και θα φέρουμε και καινουριο τραγουδιστη. Λες εσύ ώχ τι σκατά θα ναι αυτός. Έρχεται λοιπον ο κύριος (βλέπε Todd La Tore). Λες δεν παει στο καλό ας τον ακούσουμε. Ε ακούς και μένεις μαλάκας. Και έχεις τώρα, ένα συγκρότημα που λατρεύεις, με εναν αξιέπαινο τραγουδιστή που τους κρατάει στα ίσια τους και όταν γυρνας απο τις καλοκαιρινες διακοπές σου μαθαίνεις ότι ερχονται για λαηβ στην ελλαδίτσα. Α ΡΕ ΧΑΜΟΣ. Ετούτη την Κυριακή λοιπόν θα το νιώσω στο πετσί μου. Και γι αυτό πρήζω τους πάντες όλη την εβδομάδα με αυτή τη μυστηριακή φράση.
Και πάρτε μια γεύση από τους θεούς.

το χιτάκι:


η μεταλιά:


η ΜΠΑΛΑΝΤΑΡΑ:


αυτά από το μουσικό πεδίο. Περιττό να πω ότι είμαι κατενθουσιασμένη.

παρτ 4 (και τελευταίο) Ήλιος με δόντια.
Ο καιρός έχει τρελαθεί, το πιστεύω με όλη μου τη δύναμη. Αυτό ήθελα μόνο να πω πάνω σε αυτό το θέμα. Ο πλανήτης καταστρέφεται. Και πάνω σε αυτό, ως αποχαιρετηστήριο:

(σε περίπτωση που δεν φαίνεται ολόκληρος ο τίτλος): Porcupine tree - Last chance to evacuate planet earth before it is recycled.

We could climb a tree or two
And watch the sun go down
upon our sleepy town
After all the time I spent with you
summer went away
and we just weren't the same.

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Random shit.

εεεδώ είμαστε. Σήμερα άλλαξα τη μουσική πρώτον επειδή μου κάβλωσε και δεύτερον επειδή είχε λίγο πανκ και ήταν κρίμας να έχει μόνο τόσο λίγο.

Το λοιπόν, πάρτε τα κωλόζωα. Θα κλάψουν πολλοί αύριο :)

"Μα ξέρεις εσύ καμία χρονιά που να μην έχει γίνει νοθεία στις σχολικές εκλογες;"
"Ναί, τη φέτινή."

Πάρε τα αρχιδια μου, κι εσύ και όλοι και αχ. Με μια ένσταση ξαφνικα όλη η ελιτ του σχολείου μεταμορφώνεται σε κοπάδι από τρομαγμένα κουταβάκια.

Φτάνει όμως το overdose κακίας μου περί αυτού του θέματος, αλλά γαμώτο, πάνε όλα (για πρώτη φορά τόσο σωστά που νομίζω ότι θα κλάψω.

Να πάρει. Έκανα το δωματιο μου αχούρι μόλις μέσα σε 3 ώρες. "Ε μα μάνα μένω εδώ μέσα δεν γίνεται ναα είναι στην εντέλεια!" Δεν το καταλαβαίνουν ρε γαμώτο. Θέλω το χαος μου σε σειρα.

Πφ δεν ξέρω, βασικα δεν κατάλαβα γιατί άρχισα να γράφω, καληνύχτα και θα ξαναενοχλήσω όταν έχω κάτι πιο σημαντικό να πω.

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Politic kills.

*She pours herself another glass of wine*

παρτ 1, the facts.
ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΛΑΚΕΣ.
Συγχαρητήρια. Κάνατε τα πάντα για να με εκτοπίσετε από το προεδρείο και τα καταφέρατε.
Η νοθεία ευλογεί όμως το νούμερο 16 (να το θυμασυε αυτό μεθαύριο).
Γιατι δεν είναι τυχαίο όλο αυτό που έγινε.

Μαλάκα νούμερο ένα, δεν είναι τυχαίο ότι ήσουν πρώτος και είχες την γκομενα σου στην επιτροπή.
Μαλάκα νούμερο δύο, απογοητεύτηκα πλήρως που πρεσβεύεις κάποιες απόψεις και με τη συμμετοχή στη νοθεία τα γκρεμίζεις όλα και δεν είσαι άξιος ούτε για το σάλιο που σκέφτηκα να σου φτύσω στη μούρη.
Μαλάκα νούμερο τρία, δεν είναι τυχαίο ότι αν βγεις πρόεδρος και κάνεις όσα είχες σκοπό θα βρείς τη τζαμαρία του σπιτιού σου σπασμένη. (ή το κεφάλι σου)
Μαλάκω νούμερο 4, δεν είναι τυχαίο ότι μετά την ομιλία όλοι μιλούσαν για τον κώλο σου, και στην ουσία αυτόν ψήφισαν.
Μαλάκες γενικότερα, ξέρω τι παιζόταν εκεί μέσα.
Και θα μου πείτε γουαη σουντ αη κεαρ.

Άκου λοιπόν.

Περίπτωση νούμερο 1: Το ιδεολογικό υπόβαθρο.
Μπορείνα σας φαίνεται περίεργο (γιατι δεν έχετε μυαλό) αλλά η πολιτική συνείδηση διαμορφώνεται μέσα στο σχολείο και τον εποχή που φοιτούμε σε αυτό. Το να ψηφίζονται ζώα σας εσάς μάλλον θα μου έδειχνε την κατάσταση του κόσμου και το πως σκέφτεται, άρα δεν θα πρεπε να με νοιάζει. Έλα όμως που ξέρω ότι δεν ψηφιστήκατε όντως :)
Το θέμα είναι ότι έχετε κάποιες απόψεις (ή δεν ΄χετε καθόλου ή είσαστε φερέφωνα, σε οποιαδήποτε περίπτωση). Με τέτοιες ενέργειες τα καταρίπτετε όλα και δεν θέλω να σας βλέπω.

Περίπτωση νούμερο 2: Η καθαρά πρακτική.
Είστε δειλοί (ή και θρασύδειλοι). Δεν μπορείτε να υποστηρίξετε μια άποψη ούτε μπροστά στη μάνα σας, πως στο διάολο όταν σας χρειαστούμε θα μπορέσετε να πατήσετε πόδι? (Μάλλον θα φέρετε τη μανούλα σας.) Αναρωτιέμαι τώρα...

Περίπτωση νούμερο 3: Η οικονομική.
Θα προτιμούσα χίλιες φορές να φάω τα λεφτά μου και να χέζω χαρτί για ένα μήνα παρά να μου τα φάτε εσείς, ζώα. (νομίζω ο΄τι εδώ θα κολλούσε τέλεια το άσμα "give a little mmmm to me".)

Περίπτωση νούμερο 4: Η προσωπική άποψη.
ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΤΟΥΣ ΜΙΣΟΥΣ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΘΕΩΡΩ ΑΤΟΜΑ ΧΩΡΙΣ ΜΕΛΛΟΝ, ΕΓΚΕΦΑΛΟ, ΚΑΒΛΕΣ, ΣΩΜΑ, ΨΥΧΗ. Σας τα έχουν κάψει όλα τα λεφτά και το χόρτο.

Ουφ, τα πα και ηρέμησα :)
Πολλοι ίσως πουν ότι με τρώει η κακία μου. Ναι, είναι κι αυτό. Όχι όμως η κακία, με τρώει το άδικο.
μα το τάτσομαν δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του λέξη.
Αναμένετε τον δαίμονα του τυπογραφείου.
Φιλιά (του ιούδα).

I hate you, the pigs who turn the screws
I hate everything you stand for
I hate the world we've bred
Political pigs we've fed
Our fathers left us nothing but a dead world
Beyond repair now breeds despair
Our fathers left us nothing.

Freedom's never free
The politics of ecstasy are free.

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

I'll never lose my trust in people.

παρτ 1, το κείμενο.
" Ο κόσμος είναι μια σφαίρα που όλο γυρίζει, και γυρίζει, και γυρίζει.
Και όλοι ψάχνουμε λίγη αναγνώριση, ποθούμε να μάθει κάποια καρδιά εκει έξω για μας.
Τρελαινόμαστε στην ιδέα της δημοσιότητας, της φαινομενικής καθολικής αγάπης που μόνο αγάπη δεν είναι.
Η λύσσα για την αποδοχή μας αρπάζει απ' τα μαλλιά και μας σιγοτραγουδά γλυκά νανουρίσματα λήθης.
Ο όλεθρος του μυαλού ζαλίζει, κοιμίζει, εξημερώνει το άγριο πνεύμα κάθε παιδιού που σκοτώνουμε μέσα μας.
Ο πόνος της μοναξιάς ίσως και να 'ναι ο μεγαλύτερος του ανθρώπου, αφού είναι αυτοδημιούργητος.
Και το πατιναζ στον παγωμένο δρόμο της συνείδησης καταληγει επικίνδυνο και τραγικό.
Τα μοναχικά μάτια γεμίζουν από το αθάνατο νερό της στεναχώριας, μέχρι να σκάσουν, και τότε από παντού πετάγονται ασταμάτητες σταγόνες σπαραγμού μέχρινα τελειώσουν ολοκληρωτικά.
Και ο ύπνος μας, φέρνει τρομερή έκπληξη όταν ο πάγος κάτω από τα πόδια μας ανοίξει, κι εμείς ξαφνικά βρισκόμαστε έξω από το γυάλινο κόσμο μας.
και μετά έρχεται το παγωμένο νερό, κάτω από την παγωμένη λίμνη. Και ο πάγος σπάει. Και όλο πέφτεις. και βυθίζεσαι, και όλο βυθίζεσαι...
Και μακάρι να γίνει έτσι, μήπως και το κρύο νερό μας ξυπνήσει, μας εξαγνίσει, μας εξανθρωπίσει..."



παρτ 2, υποθετικός λόγος.
Ίσως οι άνθρωποι να μην είναι όλοι ίδιοι βαθιά μέσα στις ρίζες τους.
Ίσως όλα να ναι απλά, μα ίσως και δύσκολα.
Ίσως να μην είναι εύκολο να καταλάβεις, μα προσπαθείς.
Ίσως να χω τρελαθεί, μα το παλεύω.
Ίσως να με τρέλαινες εσύ, μα δεν προσπαθείς (σωστά).
Ίσως να χα άγνοια μα δεν είμαι κανονικός άνθρωπος.
Ίσως η ζωή να ναι πολύ καλή στα παιχνίδια.
Ίσως το να μην ξερεις ποια επιλογη να κανεις σημαίνει ότι δεν έχεις επιλογή.
Ίσως τα ωραία πράγματα να κρύβονται πάντα κάτω από τη μύτη σου και να μην το ξέρεις ούτε εσύ ούτε αυτά.
Ίσως να ευχόμουν να διάβαζα τη σκέψη των ανθρώπων, μα εκ των πραγμάτων δεν μπορώ.

Ίσως...


Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Got to change my ways, at the end of my daze. (or days)

Γειά και πάλι.

(Κλασσικο πλεον) part 1. Oι διαπιστώσεις

It's so fucking hard when the music you love reminds you of the people you don't.

(τρώγοντας σταφίδες) Οι γυναίκες είναι σαν τα σταφύλια. Μεγαλώνουν συμφωνα με την ποιότητα του "λιπάσματος" που θα λαβουν από αυτόν που τις αναθρέφει. Αν ποντάρουν στην εμφάνιση, φουσκώνουν, γίνονται λαμπεροί καρποί αμπελιού και στο άνθος της ηλικίας τους κάποιος τις κόβει, τις ξεζουμίζει και νιώθει αυτή τη γλύκα στο στόμα, μα το σταφύλι δεν υπάρχει πια. Αν ποντάρουν στην ποιότητα, η ζωή της κρατάει, μεγαλώνουν μαζεύοντας εμπειρίες και η ζωή τις οδηγεί στο να γίνουν οι πιο γλυκιές σταφίδες.

Ότι αγαπώ είναι για λίγο.

Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ *bad word*

part 2. Τα γεγονότα.

Καταφέραμε να κανουμε κατάληψη.
Ο μήνας μπήκε με εξάρσεις αισιοδοξίας και χαράς, μα συνεχιζει με τη σκιά αυτού του καταραμμένου μαύρου βροχερού σύννεφου που καταδιώκει του λανθάνοντες ή μη γκαντέμηδες.
God is dead
Grace for drowning
Κάτι μου λέει πως η εικόνα μιας ζαρωμένης καλτ γιαγιας που πίνει τσάι παρέα με τις 12 γατες της δεν είναι τόσο κακή τελικά.
Ο αντρας έχει συν αν έχει αυτοκινητο. (αλήθεια τώρα, σοκαρίστηκα οταν έμαθα ότι η πλοιοψηφία των γυναικών το πιστεύει αυτό, δεν πίστευα ότι είμαστε τόσο πεζες αλλά είμαστε. Φακ γιεα. Να πω οτι δεν το πιστεύω εγώ? Καμιά σημασία δεν έχει)


Και γενικά στοπ γιατι δεν έχω χρόνο ουτε για καφέ πλέον

Αγαπάμε σιντι
Αγαπάμε πισχαζον
Αγαπάμε όσους είναι δίπλα μας
Αγαπάμε τη ζωή (αυτή όμως όχι)
Και φυσικα αγαπαμε να ξεσκίζουμε στο ταβλι και στο ποκερ γιατι ειμαστε επαναστατημένα νιάτα πάνω από όλα.

Ορεβουαρ.