αυτό το μπλέξιμο που όταν μαθαίνεις κάτι καινούριο που δεν το είχες ξανακούσει ποτέ στη ζωή σου, το συναντάς μετά από λίγο καιρό συνεχώς μπροστά σου. meh.

Δεν ανέχομαι...

[τώρα εγώ έπρεπε να διαβάζω αλλά πραγματικά έχω ανάγκη να ξεθυμάνω και να ουρλιάξω κράζοντας ένα σωρό ανθρώπων που αν τους κράξω κατάμουτρα όλους πιθανον να βρεθώ δολοφονημένη σε χαντάκι οπότε τους κατατάσσω σε κατηγορίες γιατί ούτε καν αξίζουν σαν άτομα να τους αναφερθώ προσωπικά.]

part 1: Η χολή.

Δεν ανέχομαι:
-τα σουργιελα που ερωτεύτηκαν τη μουσική που αγαπώ και με σημαδεύει ακούγοντας ένα κομμάτι που σε 3 μερες το πολύ ξέχασαν.
-τα ψωνισμένα κωλόζωα που τους έβγαλαν φωτογραφίες με επαγγελματική κάμερα 2 φίλοι και την είδαν μοντέλα.
-του βαθμοθήρες που θα προσπαθήσουν να σου πατήσουν τη μούρη για να πάρουν ένα γαμημένο μόριο πάνω από σένα.
- τις κομπλεξάρες που για να νιώσουν καλά στην άδεια ζωή τους προσπαθούν να αποκόψουν κάποιον από όλους τους φίλους του και προσπαθούν να μειώσουν όσους κατάφεραν αυτά που δεν κατάφεραν οι ίδιοι
- το σουβλάκι χωρίς σος ή τζατζίκι.
-τους κουλτουριάρηδες τύπου tumblr +deviantart addicts που θεωρούν πια το facebook (ίου) τρέ μπανάλ. (διέγραψέ το μωρή! - το μωρή αναφέρεται σε αρσενικά και θηλυκά αμφότερα)
- τα αστεία για το 9gag από τύπους που ΔΕΝ ξέρουν το 9gag. (χαχαχα σου κλέβω την ψυχή τώρα έ? τι να ναι το 9gag άραγε? Θες να δεις ε?)
- τα 17 και κάτω (συνομήλικα μου) άτομα που υιοθετούν στυλάκι εμένα με μεγάλωσε ο δρόμος/έχω περάσει τους πόνους τις ζωής/γαμώ τις εμπειρίες μου. Γιατ΄΄ι για κανέναν από όσους το προβάλλουν δεν ισχύει. Κανέναν. Φάκιν κανέναν.
- τα βιβλία με κεφάλαια άνω των 35-40 σελίδων, η χειρότερα ΧΩΡΙΣ κεφάλαια.
- Οι αλλαγές του στυλ που ΔΕΝ σου πηγαίνουν αλλά ΠΡΕΠΕΙ να τις κάνεις γιατί είναι ΕΞΤΡΗΜ και ΑΛΤΕΡΝΑΤΙΒ.
- όσοι εκμεταλλεύονται τον λεφτομπαμπά (προσοχή, όχο όσοι έχουν, όσοι τον εκμεταλλεύονται) για να αγοράσουν κάτι που εγώ θέλω παθιασμένα για χρόνια ενώ εκείνοι ξύπνησαν απλά μια μέρα με την κάβλα να το έχουν και δεν το χρησιμοποίησαν ποτέ ξανά.
- τους επιδειξιομανείς και ιδιαίτερα τους αποτυχημένους επιδειξιομανείς.
- τα "κενά μνήμης" "προς αποφυγή άβολων συζητήσεων". Let me explain myself. Όταν κάνεις την πάπια για να μη μιλήσεις για μια χοντρή παπαριά που έκανες και δεν θες να το παραδεχτείς.
-τα αρχαία και ίσως λίγο περισσότερο τα λατινικά.

ΦΑΚ ΓΙΟΥ. Και γενικά φακ αρκετά ακόμη πράγματα για τα οποια δεν έχω όρεξη να σπαταλήσω τον πολύτιμο χρόνο μου τώρα.

part 2: le wild mood swings.

Και ας δούμε τις χαρωπές ανακαλύψεις του περασμένου χρονικού διαστήματος.
-οι δημοτικες θεατρικες παραστάσεις.
-τα υπερβολικά φθηνά εισητήρια συναυλιών της CTS.
-ο ήχος των συναυλιων στο 6 dogs.
-PENDULUM ΕΛΛΑΔΑ, ΕΙΠΟΝ ΚΑΙ ΕΛΑΛΗΣΟΝ.
-η πρόοδος μου στην έκθεση
-η μπουρδελοκατάσταση του σχολείου στα ενδότερα (και λέω χαρωπή γιατί έχουν μπλέξει τα μπούτια τους και πόσο χαίρομαι να τους βλέπω στα χέρια, δεν λέγεται)
-η ποίηση του Σιμωνίδη και της Σαπφούς. (αξίζουν)

part 3: SOPA ρε PIPA.
ίσως θα ακούσατε για το σχέδιο "μεγάλος αδελφός" της αμερικής, που προσπαθεί να περάσει νόμο που θα αποαγορεύει την πρόσβαση των Αμερικάνων ΣΕ ΟΠΟΙΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΣΑΗΤ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. Συν ότι η χρήση των ακρονυμίων μου θυμίζει τόοοσο πολύ τη νέα ομιλία του Όργουελ που έχω αρχίσει και σκαλώνω σοβαρά.

γουελ, τουλάχιστον ζούμε ακόμη.
Αλλά όπως προείπα και σε κάποια συζήτηση, αν μας κόψουν και το ιντερνετ, τι άλλο μένει?

got to go. Αλλά θα επιστρέψω, που θα πάει.

Εντελώς άσκοπο.

[Δεν ξέρω, απλά άνοιξα το μπλογκ. Και γράφω. Η χρονιά μπήκε κάπως παράξενα. Με βρήκε στο χώμα. Ίσως και πιο κάτω από αυτό. Και αρχίζω με αργά και σταθερά βηματα να ανεβαίνω, μερικες φορες να πεφτω παλι λιγο, μα συνεχίζω ακάθεκτη. Η φετινή χρονιά ήταν σαν να ξεκίνησα από το μηδέν. Ή και από το -10. Να σημαίνει ίσως αυτό ότι θα φτάσω αρκετα ψηλα με την πάροδο του χρόνου? Φρούδες ελπίδες? Θα δουμε. Only time will tell.]

Ξέρεις κάτι? Εχω κουραστεί, εχω εκνευριστεί, έχω πάθει πολλά. Αλλά ξέρεις το γράψιμο λυτρώνει κάπως την κουρασμένη σκέψη. Και το πρόγραμμα επίσης σε βάζει σε μια σειρά και ηρεμία, μα πρέπει να ΘΕΣ να το τηρήσεις. αλλιώς δεν γίνεται.

Γράφω εντελως μηχανικά σήμερα και δεν ξέρω ακριβως τι συμβαίνει. Τελοσπάντων.
Έχω κουραστεί και να σκέφτομαι. Σκατά.

Αλήθεια δεν ξέρω γιατί έγραψα. Για να δηλώσω με πνιγμένη φωνή την υπαρξή μου ίσως.
Καταραμμένες εξετάσεις, δεν θα μου τη βγείτε, να το ξέρετε.