Here we all are, born into a struggle to come so far but end up returning to dust.

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

B.B. (back bitches).

Και ναι ήταν ένα όμορφο καλοκαίρι που μάλλον κανείς δεν ενδιαφέρεται πως πέρασα, από την άλλη ούτε κι εγώ ενδιαφέρομαι να το πω tbh. Το σημαντικό είναι πως δεν τελείωσε ακόμη.

Οπότε κατευθείαν στο ψητό.

Είναι το μεγαλύτερο λάθος να νομίζουμε ότι οι άνθρωποι που χαμογελούν δεν έχουν νιώσει πόνο. Το αντίθετο μάλιστα. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι που έχουν περάσει μόνο σχετικά χαρούμενες στιγμές κλεισμένοι σε μια γυάλα είναι αυτοί που δεν έχουν ιδέα από χαμόγελα γιατί δεν εκτιμούν τις όμορφες στιγμές. Όσοι όμως έχουν πονέσει, έχουν ζήσει καταστάσης οριακής κατάθλιψης και προσωπικού αγώνα, και έχουν καταφέρει να πουν ένα "προχωράω" στην τόσο μικρή ζωή, ανεβάζοντας ένα αληθινό χαμόγελο στο προσωπό τους, ε αυτοί φίλε ξέρουν από γέλιο, χαρά, ευτυχία, γιατί ξέρουν να την εκτιμούν.

Χοου χοου χοου. Αυτά τα ολίγα για απόψε.