Ή αλλιώς, η τέχνη της δερματοστιξίας.
Η φάση είναι πως τελευταία, τα τατού έχουν γίνει της μόδας και το ξέρουμε κι εγώ κι εσύ και η γιαγιά μου και το τρίχρονο ξαδερφάκι μου.
Μια καλή ερώτηση θα ήταν γιατί? Πιθανολογώ πως ο ακραίος τρόπος ζως που προβάλλεται ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και πολλοί έχουν υιθετήσει, well, γιατί δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν, επιβάλει να έχεις 5-6 γραμμές πάνω στο δέρμα σου για να το παίξεις σκληρός και άνιωθος στον πόνο, or something like that. Μην ξεχναμε πως αυτή η τέχνη ξεκίνησε από ανθρωπους καταδικασμένους από τη μοίρα να γίνεται πιο διαδεδωμένη, κι έχει βαθια της ρίζες στης σε δοξασίες και παραδόσεις λαών άλλοτε μεγάλων και άλλοτε ξεχασμένων στο χρόνο.
Μόνο που τότε ήταν συμβολική. Το πρόσωπο των Μαορί σήμαινε κάτι βαθύ. Τα δάκρυα της φυλακης σήμαιναν κάτι βαρύ. (δεν θα σου πω εγώ, google it). Πλέον, έχεις αναρωτηθεί τι σημαίνει? Ίσως όχι.
Είναι βέβαια και το θέμα της αισθητικής. Clearly, το τατουαζ έχει γίνει ολόκληρο "cult" πλέον, οι tattoo artist έχουν ειδική εκπαίδευση, είναι καλλιτέχνες και συνήθως με μεγάλο ταλέντο.
Για τους δυο παραπάνω λόγους, εκτιμώ ένα τατουαζ κυρίως όταν είναι ιδιαίτερα συμβολικό για τον κάτοχό του ή όταν είναι τρομερή αρτιστική τέχνη που δένει τέλεια με το σώμα του. Ακόμη περισσότερο όταν συμβαίνουν και τα δύο.
Η φάση τώρα είναι πως ο κάθε καημένος βρίσκει έναν ηλίθιο λόγο για να κάνει ένα τατουαζ, το σκύλο που είχε στα 5 του, το όνομα της γκομενας του στο γυμνάσιο, την αγαπημένη του κοούκλα/αυτοκινητάκι όταν ήταν παιδί καιδεξερωγωτι. Η απόφαση να αποκτήσεις κάτι μόνιμο στο σώμα σου που θα σε συνοδεύει για πάντα είναι σοβαρή υπόθεση και σημαίνει πολλά για σένα. Δεν μπορώ να εξηγήσω πόσο γελοίοι φαίνεστε όλοι εσείς που κυλοφορείτε με φανερά ανούσια σχέδια και γράμματα σε σημεία που φαίνονται ξεκάθαρα για να δείξετε τι ωραίοι και προοδευτικοί τύποι είστε. Καρδούλες tribal και σκατουλες my ass.
Tο μόνο θετικό από όλη αυτή την ιστορία είναι πως το tatto έχει αρχίσει να απομυθοποιείται. Δεν είναι πια (στα ματια των οπιστοδρομικων) ιδιοτησία των social outcasts που έκαναν χρόνια φυλακή (με τον Καπετανάκη) αλλα είναι κάτι αποδεκτό που πλέον έχει σχεδο όλος ο κόσμος (κακώς μεν, αλά δουλέψτε για όσους τα εκτιμούν, fuckin' puppets).
Α, και φυσικα, μην πιέζετε τον εαυτό σας. Δεν είναι απαραιτητο να έχεις πάνω σου ένα σχέδιο για να είσαι αποδεκτός ή cool τύπος. Ξεκολλα και μην κάνει κατι που θα μετανιωσεις σε... well ,τη στιγμή που το κάνεις.
So think about it twice. Get beautiful with something you find beautiful for your soul, too.
ΥΓ: Θέλει μπράτσα ο Εύδοξος.
Η φάση είναι πως τελευταία, τα τατού έχουν γίνει της μόδας και το ξέρουμε κι εγώ κι εσύ και η γιαγιά μου και το τρίχρονο ξαδερφάκι μου.
Μια καλή ερώτηση θα ήταν γιατί? Πιθανολογώ πως ο ακραίος τρόπος ζως που προβάλλεται ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και πολλοί έχουν υιθετήσει, well, γιατί δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν, επιβάλει να έχεις 5-6 γραμμές πάνω στο δέρμα σου για να το παίξεις σκληρός και άνιωθος στον πόνο, or something like that. Μην ξεχναμε πως αυτή η τέχνη ξεκίνησε από ανθρωπους καταδικασμένους από τη μοίρα να γίνεται πιο διαδεδωμένη, κι έχει βαθια της ρίζες στης σε δοξασίες και παραδόσεις λαών άλλοτε μεγάλων και άλλοτε ξεχασμένων στο χρόνο.
Μόνο που τότε ήταν συμβολική. Το πρόσωπο των Μαορί σήμαινε κάτι βαθύ. Τα δάκρυα της φυλακης σήμαιναν κάτι βαρύ. (δεν θα σου πω εγώ, google it). Πλέον, έχεις αναρωτηθεί τι σημαίνει? Ίσως όχι.
Είναι βέβαια και το θέμα της αισθητικής. Clearly, το τατουαζ έχει γίνει ολόκληρο "cult" πλέον, οι tattoo artist έχουν ειδική εκπαίδευση, είναι καλλιτέχνες και συνήθως με μεγάλο ταλέντο.
Για τους δυο παραπάνω λόγους, εκτιμώ ένα τατουαζ κυρίως όταν είναι ιδιαίτερα συμβολικό για τον κάτοχό του ή όταν είναι τρομερή αρτιστική τέχνη που δένει τέλεια με το σώμα του. Ακόμη περισσότερο όταν συμβαίνουν και τα δύο.
Η φάση τώρα είναι πως ο κάθε καημένος βρίσκει έναν ηλίθιο λόγο για να κάνει ένα τατουαζ, το σκύλο που είχε στα 5 του, το όνομα της γκομενας του στο γυμνάσιο, την αγαπημένη του κοούκλα/αυτοκινητάκι όταν ήταν παιδί καιδεξερωγωτι. Η απόφαση να αποκτήσεις κάτι μόνιμο στο σώμα σου που θα σε συνοδεύει για πάντα είναι σοβαρή υπόθεση και σημαίνει πολλά για σένα. Δεν μπορώ να εξηγήσω πόσο γελοίοι φαίνεστε όλοι εσείς που κυλοφορείτε με φανερά ανούσια σχέδια και γράμματα σε σημεία που φαίνονται ξεκάθαρα για να δείξετε τι ωραίοι και προοδευτικοί τύποι είστε. Καρδούλες tribal και σκατουλες my ass.
Tο μόνο θετικό από όλη αυτή την ιστορία είναι πως το tatto έχει αρχίσει να απομυθοποιείται. Δεν είναι πια (στα ματια των οπιστοδρομικων) ιδιοτησία των social outcasts που έκαναν χρόνια φυλακή (με τον Καπετανάκη) αλλα είναι κάτι αποδεκτό που πλέον έχει σχεδο όλος ο κόσμος (κακώς μεν, αλά δουλέψτε για όσους τα εκτιμούν, fuckin' puppets).
Α, και φυσικα, μην πιέζετε τον εαυτό σας. Δεν είναι απαραιτητο να έχεις πάνω σου ένα σχέδιο για να είσαι αποδεκτός ή cool τύπος. Ξεκολλα και μην κάνει κατι που θα μετανιωσεις σε... well ,τη στιγμή που το κάνεις.
So think about it twice. Get beautiful with something you find beautiful for your soul, too.
ΥΓ: Θέλει μπράτσα ο Εύδοξος.
