Here we all are, born into a struggle to come so far but end up returning to dust.

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

SICK SICK SICK

Οι άνθρωποι είμαστε τόσο άδικοι κι εγωιστές που μολις μάθουμε ότι αποριφθήκαμε σκεφτόμαστε αμέσως την εκδίκηση και πως το άτομο που έχουμε απεναντί μας είναι μαλάκας. Ενω πριν από λίγο είχαμε τα πιο "αγνά" και "ζεστά" συναισθήματα. Αηδιάζω.

A και διεγραψα το γαμημενο φεισμπουκ για λιγο, έτσι ξαφνικα γιατι μου ρθε.

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

A little game.

My life according to... Porcupine tree.

Using only song names from ONE ARTIST, cleverly answer these questions. Pass it on to 15 people you like and include me. You can't use the band I used. Try not to repeat a song title. It's a lot harder than you think! Repost as "My life according to (band name)."

Pick your artist: Porcupine tree

Are you a male or female : a smart kid

Describe yourself: Blackest eyes

How do you feel: Shesmovedon

Describe where you currently live: Russia on ice, jupiter island

If you could go anywhere where would you go: Way out of here

Your favourite form of transportation: Trains, open car

Your best friends are: Nine cats

What's the weather like: It will rain for a million years

Favourite time of day: Moonloop

If your life was a TV show, what would it be called: Small fish

What is life to you?: The start of something beautiful

Your current relationship: Lazarus

Your fear: Fear of a blank planet

What is the best advice you have to give?: Bornlivedie

Thought for the day: Time flies

How I would like to die: disappear

My soul's present condition: strip the soul

My motto: This is no rehearsal



Έξυπνο και διασκεδαστικό παιχνίδι θα λεγα!



Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

10 days of music.

"Μόνο ο ανθρωπος που ρισκάρει είναι πραγματικά ελεύθερος."

Σήμερα θα ναι 5 σημεία (και τέρατα). Ότι αντέξεις. Θα ναι μεγάλο.

1.Η διαπίστωση.
Δεν είναι πολύ περίεργο να σκέφτεσαι-ακους-μιλάς για κάτι και λίγες ώρες ή μέρες μετά να το ξανασυναντάς στη ζωή σου αυτό το πράγμα, κι ας μην είναι το πιο συνηθισμένο γενικότερα; Εννοώ να το αναφέρεις και μετά μπααααμ να βρίσκεται στη ζωή σου. Δεν ξέρω αν κατάλαβες, εγώ πάντως κατάλαβα. Και είναι όντωες περίεργο.

2. Από την Α. σε μένα, κι από μένα στον κόσμο.
Κι έτσι γνωρίζεις ανθρώπους που εκτιμάς. Δεν υπάρχει λόγος. Ίσως γιατί μέσα στα τόσα σκατά βρίσκεις κάποιον που είναι αληθινός. Τι καλά να ταν όλοι αληθινοί. Με ένα βλέμμα να σου ανοίγουν την ψυχή τους. να μην φοβούνται να είναι ο εαυτός τους. Δεν ξέρω αν είμαι τέτοιος ανθρωπος. Αν όχι, θα προσπαθήσω να γίνω. Να ξεφύγω από αυτό το απρόσωπο που καταστράφει την έννοια του ανθρώπου. Από την αιώνια τρέλα που μας καταδιώκει, αυτή του φαίνεσθαι. Διψάω για την αλήθεια, είναι αυτό που αξίζει. Και συνήθως βρίσκεται πέρα από τις αισθήσεις, πέρα από οτιδήποτε απτό. Μα δεν με νοιάζει. Το δύσκολο είναι το ωραίο για μένα. Το προφανές και το απλό ας το κρατήσοιν οι άλλοι.
"And in this way I looked into your eyes, but you were too afraid to follow. Fear is not the solution."


3. Literature girl part1. Η προσφορά του αγγίγματος.

Θ
έλω να σε αγγίξω.
Να μπω μες στην ψυχή σου.
Να ταξιδέψω στο βλέμμα σου.
Ένας εφήμερος ταξιδιώτης στην απεραντοσύνη της ψυχής σου.
Χωρίς δεσμά, να είμαι εκεί.
Χωρίς προκαταλήψεις, τείχη, ανηθικότητες.
Αγνά.
Για μένα, για σένα.
Να σε μάθω.
Να νιώσω για μια στιγμή ότι είσαι κι εσύ οντότητα, σαν εμένα, πως δεν είμαι μόνη.
Άγγιγμα.
Δίνω.
Παίρνω.
Προσφέρω.
Μαθαίνω.
Σου απλώνω το χέρι μου.
Πιάστο.
Είναι εκεί για σένα.
Μην φοβάσαι.
Δεν θα το τραβήξω.
Δεν θέλω το κακό.
Μόνο να νιώσω έναν άνθρωπο.
Εσένα.
Αξιζεις.
Ξεχωρίζεις γιατί είσαι εσύ, και μόνο γι' αυτό.
Άλλος λόγος δεν χρειάζεται.
Δέξου με και θα νιώσω θεός.
Και θα κάνω κι εσένα να νιώσεις το ίδιο.

4. Literature girl part2: Drugs drag you down.
Όλα γυρνούν. Θες κι άλλο, θες κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Τρελαινεσαι. Η σκόνη, το υγρό ο καπνός, το χάπι. Παντου, τρέλα. Δεν το θες μα το θες. Λες οχι μα ειναι στο χερι σου. Τρέχεις να ξεφύγεις. Τελικά όμως τρέχεις προς το μέρος του. Φαύλος κύκλος. Εφιάλτες. Μακρια, μακριά! Κι όμως τόσο κοντά. Σε κάθε γωνιά. Πιο κοντά απότι νομίζεις. Τρέχεις, κι όλο τρέχεις, το βλέπεις παντού. Πρόσωπα, εικόνες, θολούρα. Τα πόδια σου δε σε βαστάνε. Καταρρέεις. Κενό. Αφασία. Ξυπνάς. Πού είσαι; Όχι, όχι πια, δεν θες άλλο. Μα σε τραβάει. Λίγο ακόμα, τι πειράζει; Μα πειράζει. Και ξέρεις, θα το βρεις. Σε μανίκια, τσέπες, σώματα, στόματα, φορτιστές. Αρκεί να ξέρεις. Αν δεν ήξερες ή άγνοια σωτήρας. Μα ξέρεις. Και πάλι τρέχεις να φύγεις. Δεν μπορείς. Τρέχεις απ' τη δυστυχία και βυθίζεσαι περισσότερο?

"I'm turning out desires, the pills are on the rise. The pills that i've been taking confuse me."

5. Το χρονικό. (κομμάτια απόσα συνέβησαν σκόπιμα δεν μεταφέρονται από το μυαλό μου και ΤΟ τετράδιο. Συμβολίζονται με " *** ").
-10 απίστετες μέρες πέρασαν. 10 μέρες μουσικής, γνωριμιων, φιλιας, σκεψεων. Συναυλίες που θελα παθιασμένα να δω. Πράγματα που ήθελα παθιασμένα να κανω (χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι τα έκανα). Κι όλα αρχίζουν την προηγούμενη παρασκευή. Προετοιμασία για up the hammers. Τρέχω να βρω φαΐ. Τρέχω να παρω εισητήριο paradise lost, μου κατσε ενα πιο φτηνό. ***. Φτάνω στο an, λίγος κόσμος, μα προαίσθημα καλό. Μαμα χαμστερ, κωστής και λοιποί που είδα. Wishdoom. Skull fist ΘΕΟΙ! Από τα πιο γαματα παιδια στα πιο γαματα λαιβ. Sorcerer, πόσο λάθος έκανα που δεν σας είχα ακούσει. Ευχαριστώ. ***. Sacred steel= φαΐ. Πλατεία πάλι. ***. Monopoly. Solctise απογοητεύουν αλλά βλέπω το σωσία του Μιχαλάκη. Jaguar, τρελοί, αξέχαστοι, ανεπανάληπτοι, χοροπηδηχτοί, συνδεδεμενοι με τους γερμανους. Βίντεο απο conviction. Και στερημμενοι χεβιμεταλαδες να σου πιανουν τον κώλο. χ14. αναγκη για κρεβάτι. Αγκαλιά με παπλωμα.
-Σάββατο και η τρέλα συνεχίζεται. Πάλι η μανα μου βλακείες. Μετά από καθυστέρηση των μέσων, επι τέλους an! προλαβαίνω Emerald. Γουστάρω, του γνωρίζω. Βγαίνω έξω. Αναμένεται να περάσω μια τρελη μέρα με τα μέλη των skull fist. Σουβλάκια, μπύρες, λικές σοκολάτας. Γλυκά άτομα, γλυκό άτομο. Ανεβοκατεβαινω σε procession, dawn of winter, martyr. CHICKEN WING. Ερχεται το τιμπι, και ο αδερφος. χαιρομαι που τους βλέπω. Και η ώρα των while heaven wept. Mα να τους λατρεύω τόσο. Και η μουσική αρχίζει, το ταξίδει αρχίζει. Και το μυαλο ταξιδεύει... . Δωράκι για το Θαλασσινό μετά από request. Μπε. Ξανα ostrogoth ανεβοκατεβαινα. Εκεί την βλέπω. Και δεν αντέχει ούτε να με κοιτάξει πιά. Κρίμα. Ξανά χ14. Συμπτώσεις, γνωριμίες, απόλα. Και αλλη μια γερή αγκαλιά με το κρεβάτι.
Η Κυριακή φεύγει έτσι, όπως κάνει συνήθως.
-Τη Δευτέρα πάλι σχολείο. Βαριεμαι. Γυρνάω σπιτι με τη Φιλιώ και το Νιονιο. ***. Κάθομαι να δω το insurgentes. Και γίνεται άλλος ένας λόγος για να αγαπώ τον Wilson. "How is it possible for someone to manage that kind of loss? Can you ever forget it? It makes you think it's better not having children at all" (σχετικά με τους ανθρωπους που έχουν χάσει τα παιδιά τους. Δάκρυζε. Χωρίς να το καταλαβω, δάκρυζα κι εγώ.) Έρχονται voivod. Και με καιει το ποστ ροκ. Και η υπόλοιπη εβδομάδα περνάει χωρίς να το καταλάβω. Το μόνο που κατάλαβα ήταν οι 2 σελίδες του Τάρχη στο τετράδιο μου. Αν δεν ήμουν τοσο πεισματάρα θα χα μπήξει γερό κλάμα. Ειλικρινά και αμερόληπτα την αγαπω. Σαν άτομο, σαν μυαλό, σαν ψυχή.
-Φτάνει η επόμενη Παρασκευή. Ψήνω τον αδερφό να παμε paradise lost. Τι ωραία βραδιά. Tα χρόνια του δράκου ακούγονται τόσο ωραία. Κομμάτι όμορφα, όμορφα. Μόνο σε ένα άτομο έκει μέσα που με κανε τοσο ρεζιλι και μου ριξε την ψυχολογία, θα πω ότι είπαν πρώτοι οι lost. "For one second, I wish that you were dead". Αλλα δεν θα με νοιαξει. Μερικες φορές ευτυχώς που έχω τον αδερφό μου. χ14 ΞΑΝΑ. Τεζαρω σπίτι. Και αναμενεται η πιο ωραία μέρα από όλες.
-Eluveitie. Πάω νωρίς νωρίς. Γνωστές φάτσες τριγύρω :). Βρίσκω τους μισούς eluveitie. Φοβερά παιδια. Ομορφα, επικοινωνιακά, μουσικά. Δεν χορταινω τους ανθρωπους. Αναζήτηση καφέ. Αναμνήσεις. Τρέλες. στήσιμο στην πόρτα, το κλασσικο. Μπαίνουμε πρώτοι. Κλασσικά εγώ και ο ανεμιστήρας και οι φατσες που παιζουν ανα συναυλία. Περιμενουμε. aeon aphelion γκουντ σταφ. ραντομγουοκ ΡΙΛΙ μπαντ σταφ. Kαι.... eluveitie. Λύτρωση. Λίγες φορές έχω ζήσει κάτι τέτοιο. Νιώθω άνετα. Τραγουδάω. Φαντάζομαι τον εαυτό μου σε ενα χωράφι της Ιρλανδίας. Να τρέχω. Αφήνομαι. Του χαμογελάω. Μου χαμογελάνε. Και κοιτάω τα τρελά μάτια... και σε ενα TEGERNAKO, η μαγεία τελειώνει, δυστυχώς. Μα μια μπαγκέτα θα ναι δική μου, σαν ξεπλήρωμα του χρόνου για τα χθεσινά. Από τον δικό μου μάγο Merlin :). Ξανά φαΐ. Και στο δρόμο να βρίσκεις κάτι που αγαπας στεναχωρημένο. Να μην θες να το αφήσεις μα οι αναθεματισμένες καταστάσεις -,- Δεν θα το αφήσεις όμως γιατι ενδιαφέρεσαι, ακόμη κι απροσωπα θα είσαι εκεί. Μας παίρνει ο μπαμπας του "γιου" μου. Ενδιαφέρουσα συζήτηση στο δρόμο. Σπίτι. Σκέφτομαι τα "μάτια". Να ναι κακό αυτό? Κυριακη. Ημικρανίες. ***. Νεύρα.Λέω θα διαβασω, μα ΄όπως πάντα δεν το κάνω.
-Φτάνει και το σήμερα. Σχολείο πάλι η κλασσική βαρεμάρα. Δεν μου προσφέρει τίποτα πιά. Γυρνάω σπίτι, πίστευα θα ήταν ολα νορμαλ και βαρετα. Κοιμάμαι. Αρχιζω το πορτραίτο του ντοριαν γκρει. "Εκεινου του ασήμαντου τύπου του ουαιλντ" που λέει και το ξωτικο πάντα περιπαιχτικά. Ενδιαφέρον φαίνεται αν και τραβηγμένο για μένα. Μα έλα που το βραδάκι με την καλή μου χαμστερομαμα αποφασίζω να βάλω κάποιους στόχους. Θα το κάνω. Για μένα, θα το κάνω. Ευχαριστώ για την παρακίνηση. Πάω, τελευταία ατασθαλία.

"Frozen in a place I hide
not afraid to paint my sky
With some who say I've lost my mind
Brother, try and hope to find"

"Got no patience to search for peace of mind...
...Yeah, it's fine, we'll walk down the line
Leave our rain a cold trade for warm sunshine.
You're my friend, I will defend
And if we change, well I love you anyway"


Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

boys next door.


I try not to care.
Dead eyes always stare.

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Ψάξε άκρη, σ'ότι σε κρατάει ζωντανό, κι αυτό το βράδυ.


I CAN USE, I ABUSE, MY MUSE, I MADE THEM ALL.

Ξυπνάς με πολλά νεύρα. "Μοιάζουν τα πάντα σου να δίνουν αφορμή". Το υπουργείο παιδείας κάνει ότι καλύτερο για να σου καταστρέψει το μέλλον. Το μόνο μέσο που σε βόλευε για μικροδιαδρομές αποφασίζει να θεσμοθετήσει εισητήριο. Η μάνα σου είναι εκεί για να τα κάνει όλα πιο όμορφα. -,-'

Ξεκινάς όμως ακάθεκτος για ένα βράδυ. Βγαίνεις με 2 αγαπημένους φίλους και στο τέλος γίνεστε πολλοί. Καταλήγεις με τις 2 κολλητές σου που συναντάς τυχαία, έχουν πιει αρκετά και λένε μαλακίες κι εσύ ως νηφάλια νιώθεις ξενέρωτη αλλά σε κάνουν να νιώθεις καλά με τα κοπλιμέντα που κάνουν για τα ρούχα σου γιατί είναι μια από τις λίγες φορές που σε είδαν ως πιο "κοριτσάκι". Και μετά η κλασσική διαδρομή εξάρχεια- χ14 που για πάντα θα είναι το χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα λέμε τις πιο αξιομνημόνευτες ατάκες. Και γυρισμός στο σπίτι ακουγοντας κουλτουριάρικη γαλλική μουσική στο αυτοκίνητο του πατέρα του ξωτικού. Συνέχεια βλέποντας το clockwork orange. Δεν μου άρεσε. Μου φαίνεται λίγο άδικο που έχει γίνει τόσος χαμός γύρω του. Έτσι μετά από την ιστορία του κύριου Alex Delarge μια ώρα με totalselfhatred, καλλιτεχνικές δημιουργίες και το λικεράκι της γιαγιάς είναι ότι πρέπει. Μερικές νύχτες ξέρουν να σε κάνουν να πάρεις τα πάνω σου, αρκεί να τις κοιτάξεις εσύ από την ωραία πλευρά.

Philoshopher's time.
Και μετά από αυτή τη νύχτα, πριν γυρισω στο πιο αγαπημένο μου μέρος στον κοσμο, το δωματιό μου, μου δημιουργήθηκε μια απορία. Αξίζουν τα πισωγυρίσματα; Νιώθεις πως έχεις αφήσει πίσω σου κάτι που ήθελες πολύ να έχεις κάνει. Αξιζει να γυρίσεις πίσω για να το κάνεις επί τέλους, ή πρέπει να προχωρήσεις μπροστά γιατί ίσως υπήρχε κάποιος λόγος που δε συνέβη ποτέ; Από την άλλη, αν υπάρχει κάτι μέσα σου το οποίο απλά δεν θες να το αφήσεις, πρέπει να πονέσεις για να το αφήσεις και να πας μπροστά, ή να το κρατάς μέσα σου σαν μια όμορφη ανάμνηση κι ας πονάει κάθε φορά που σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς να το έχεις;
Τι σου 'ναι το παρελθόν. Από τη μία ξέρεις πως είναι κάτι που πέρασε, δεν μπορείς να αλλάξεις ότι έγινε, μόνο να κάνεις καινούρια πράγματα που θα διορθώσουν όσα πέρασαν. Αλλά όσα έχουν γίνει δεν αλλάζουν. Τι σου είναι το μέλλον. Τόσο ελπιδοφόρο οσο και αβέβαιο. Μπορείς πάντα να ελπίζεις σε αυτό αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Τελικά ότι αξίζει είναι το παρόν. Αυτό θα έχεις για να θυμάσαι και να διορθώσεις το παρελθόν, και για να σχεδιάσεις και να ελπίζεις για το μέλλον. Ζήσε το τώρα, είναι το μόνο που έχεις. Το πριν δεν μπορεις να το επηρρεάσεις και το μετά δεν μπορείς να το προβλέψεις. Στο τώρα μπορείς να τα κάνεις και τα δύο. Από σένα εξαρτάται.
Και τελικά αποφασίζω ότι τα πισωγυρίσματα αξίζουν αν νιώθεις πολύ ότι θες να τα κάνεις. Αν το μέσα σου σε ωθεί να γυρίσεις πίσω, κάτι θα ξέρει. Και αν δεν το κάνεις, πάντα θα μένεις με αυτή την απαίσια απορία του "τι θα είχε γίνει αν/αν δεν;".
Ας είχαμε τη δύναμη να παίρναμε κάθε στιγμή του τώρα στα χέρια μας.

I spend my days with all my friends
They're the ones on who my life depends

I'm gonna miss them when the series ends.


Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

The perfect element.

Θ'ελω να μοιραστώ κομμάτια από ένα αλμπουμ που με σημάδεψε. Μελωδικά, στιχουργικά, με την κάθε του λεπτομέρεια. Και ίσως το κάνω πιο συχνά αυτό γιατι τέτοια άλμπουμ είναι κομάτια της ζωής μου.
Ίσως όλοι σας να έχετε ακουστά τους pain of salvation. Mερικοί ίσως τους λατρεύετε. Άλλοι ίσως απλά να ξερετε ότι υπάρχουν. Άλλοι ίσως δεν τους ξέρετε καν. Αξίζουν πάντως, τους προτείνω.

Το συγκεκριμένο άλμπουμ λοιπόν μιλά για 2 άρρωστους ανθρώπους με προβλήματα πάσης φύσεως, που συναντιούνται και περιγράφει τις ζωές τους πριν και μετά. Ο πόνος, τα συναισθήματα, δυο αληθινά καθυστερημένα παιδιά και πως βλέπουν τον κόσμο. Just hear the words.
Αν οτιδήποτε από τα παρακάτω σας αγγίξει, ψαξτε για τους pain, ακούστε τη μουσική, αγοράστε τη. Κάθε πνευματικό δικαίωμα ανήκει στους ίδιους.
(στίχοι από τα κομμάτια του αλμπουμ και αφιερώσεις από τα μέλη, από το booklet του αλμπουμ)

Used
_ I am the unclean, the black drop on the bottom of your cup. Yopu better drink or throw me up.
_getting used t o pain
_I'm crying unwept tears through this violence, I'll die trying to break down this crust of silence.

In the flesh
_She walks these empty streets alone, hiding from something they call home, hoping to find some peace of mind, somethimes we need to walk alone.
_Sometimes it's best to run away, don't be afraid, don't hesitate, fly away
_Some wear their bruises on their skin others have their scars deep within.
_Sometimes the hands that feed, must feed a mind with a sick need.
_What wouldn't she give to be in a society, not learning the eyes to be closed but to see.
_She swears to the pavement's heart of stone, that this city lights will be her home, but still as they burn she will return back to the adults of her home.

Ashes
_You claim I don't know you, but I know you well
_I've walked through the weakest, just to feel strong
_This pain will never end, these scars will never mend.
_Who's the one with the sickest mind... now?
_We are just using each other, too deprived to stay alive but too young to die.

Morning on earth

_For as long as I can remember, I have wanted to silence every breathing heart, any sound of breathing.
_Morning arrives on an earth I've never seen before, revealing a life I never really understood, strange the way beauty can hurt the open eye, much more than all of the filth and pain.
_How it's burning me to suddently see what I have become.
_I'm just a child trapped inside the body of a man.
_We talk but we do not speak.

Idioglossia
_Sharing this humility, a circle of humanity.
_ I scratch the surface and see something better than me. Where did I suffer that loss? What was taken from me?
_ Despite all these words, not one could express what I had inside, living was to hide.
_I scratched the surface to find something wicked and blind.
_For every time you froze me out, for every punch, for every shout, for not believing in me, for your stupidity, for stealing what could have been me, it all comes back to you.

Her voices
_I guess I never fully realised then what she lost when I cut that loss. So she filled the void with unearthly friends, voices of her, greater than us.
_The ugly truth outburned by far her beautiful dream.
_It's sad though, that I turned out to be one of her voices...

Dedication

_I still can't believe you are not around, that your warmvoice won't make another sound. Sure I understand but I never will accept that you should be gone.

King of loss
_Some of us are free to stand, most of us are bound to lie.
_I'm not fit to play this game, bound by its rules just the same
_We're all crying for respect and attention, we're all dying for a painless redemption.

Reconcilliation
_Hell is to wake up, but it makes all the difference
_The hours and days of your life don't necessarily make you older.
_So break me if you must, when you break this crust, freedom is to see.
_I hate these words soaked in blood, I hate what these eyes have seen, up to my knees in filth and mud, how it hurts to become clean? I was always on my mind, but never on my side. Run, but if you run away you will always have to hide.

Song for the innocent
_This world is what we can give
Scarred from the day we lived
All those dreams we shared for you
How I wish they would come true...
We dreamed of a world in peace
But killed for a life of ease
Now we leave the wounds for you
What else could the dying do?

Falling
_Once I had a world of my own, it's still here, only I am gone.
_Too large to fit even in a childs pocket.

The perfect element
_Scream for his attention, behind those eyes a world explodes
_Falling far beyond the point of no return, nothing to become and nothing left to burn
_His soul put under lock and key, his heart blackened from treason, but if you take from those you fear everything they value, you have bred the perfect beast, draining enough to kill you.
_I set myself on fire, to breed the perfect element
_Nothing left to say, the pain will go away, now you must surely see, that you are killing me.

και κάτι από τα notes...
_There are so many books, albums, artists and games that have made my life even worth living, but nature, no matter how I look at it, exeeds all manmade thrills and arts.
_There is no best, only different.
_Thanks to all the living thins that give me a reason to care. Ευχαριστώ που μπήκες στη ζωή μου, εσύ κι άλλα τόσα.