10 days of music.

"Μόνο ο ανθρωπος που ρισκάρει είναι πραγματικά ελεύθερος."

Σήμερα θα ναι 5 σημεία (και τέρατα). Ότι αντέξεις. Θα ναι μεγάλο.

1.Η διαπίστωση.
Δεν είναι πολύ περίεργο να σκέφτεσαι-ακους-μιλάς για κάτι και λίγες ώρες ή μέρες μετά να το ξανασυναντάς στη ζωή σου αυτό το πράγμα, κι ας μην είναι το πιο συνηθισμένο γενικότερα; Εννοώ να το αναφέρεις και μετά μπααααμ να βρίσκεται στη ζωή σου. Δεν ξέρω αν κατάλαβες, εγώ πάντως κατάλαβα. Και είναι όντωες περίεργο.

2. Από την Α. σε μένα, κι από μένα στον κόσμο.
Κι έτσι γνωρίζεις ανθρώπους που εκτιμάς. Δεν υπάρχει λόγος. Ίσως γιατί μέσα στα τόσα σκατά βρίσκεις κάποιον που είναι αληθινός. Τι καλά να ταν όλοι αληθινοί. Με ένα βλέμμα να σου ανοίγουν την ψυχή τους. να μην φοβούνται να είναι ο εαυτός τους. Δεν ξέρω αν είμαι τέτοιος ανθρωπος. Αν όχι, θα προσπαθήσω να γίνω. Να ξεφύγω από αυτό το απρόσωπο που καταστράφει την έννοια του ανθρώπου. Από την αιώνια τρέλα που μας καταδιώκει, αυτή του φαίνεσθαι. Διψάω για την αλήθεια, είναι αυτό που αξίζει. Και συνήθως βρίσκεται πέρα από τις αισθήσεις, πέρα από οτιδήποτε απτό. Μα δεν με νοιάζει. Το δύσκολο είναι το ωραίο για μένα. Το προφανές και το απλό ας το κρατήσοιν οι άλλοι.
"And in this way I looked into your eyes, but you were too afraid to follow. Fear is not the solution."


3. Literature girl part1. Η προσφορά του αγγίγματος.
Θέλω να σε αγγίξω.
Να μπω μες στην ψυχή σου.
Να ταξιδέψω στο βλέμμα σου.
Ένας εφήμερος ταξιδιώτης στην απεραντοσύνη της ψυχής σου.
Χωρίς δεσμά, να είμαι εκεί.
Χωρίς προκαταλήψεις, τείχη, ανηθικότητες.
Αγνά.
Για μένα, για σένα.
Να σε μάθω.
Να νιώσω για μια στιγμή ότι είσαι κι εσύ οντότητα, σαν εμένα, πως δεν είμαι μόνη.
Άγγιγμα.
Δίνω.
Παίρνω.
Προσφέρω.
Μαθαίνω.
Σου απλώνω το χέρι μου.
Πιάστο.
Είναι εκεί για σένα.
Μην φοβάσαι.
Δεν θα το τραβήξω.
Δεν θέλω το κακό.
Μόνο να νιώσω έναν άνθρωπο.
Εσένα.
Αξιζεις.
Ξεχωρίζεις γιατί είσαι εσύ, και μόνο γι' αυτό.
Άλλος λόγος δεν χρειάζεται.
Δέξου με και θα νιώσω θεός.
Και θα κάνω κι εσένα να νιώσεις το ίδιο.

4. Literature girl part2: Drugs drag you down.
Όλα γυρνούν. Θες κι άλλο, θες κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Τρελαινεσαι. Η σκόνη, το υγρό ο καπνός, το χάπι. Παντου, τρέλα. Δεν το θες μα το θες. Λες οχι μα ειναι στο χερι σου. Τρέχεις να ξεφύγεις. Τελικά όμως τρέχεις προς το μέρος του. Φαύλος κύκλος. Εφιάλτες. Μακρια, μακριά! Κι όμως τόσο κοντά. Σε κάθε γωνιά. Πιο κοντά απότι νομίζεις. Τρέχεις, κι όλο τρέχεις, το βλέπεις παντού. Πρόσωπα, εικόνες, θολούρα. Τα πόδια σου δε σε βαστάνε. Καταρρέεις. Κενό. Αφασία. Ξυπνάς. Πού είσαι; Όχι, όχι πια, δεν θες άλλο. Μα σε τραβάει. Λίγο ακόμα, τι πειράζει; Μα πειράζει. Και ξέρεις, θα το βρεις. Σε μανίκια, τσέπες, σώματα, στόματα, φορτιστές. Αρκεί να ξέρεις. Αν δεν ήξερες ή άγνοια σωτήρας. Μα ξέρεις. Και πάλι τρέχεις να φύγεις. Δεν μπορείς. Τρέχεις απ' τη δυστυχία και βυθίζεσαι περισσότερο?

"I'm turning out desires, the pills are on the rise. The pills that i've been taking confuse me."

5. Το χρονικό. (κομμάτια απόσα συνέβησαν σκόπιμα δεν μεταφέρονται από το μυαλό μου και ΤΟ τετράδιο. Συμβολίζονται με " *** ").
-10 απίστετες μέρες πέρασαν. 10 μέρες μουσικής, γνωριμιων, φιλιας, σκεψεων. Συναυλίες που θελα παθιασμένα να δω. Πράγματα που ήθελα παθιασμένα να κανω (χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι τα έκανα). Κι όλα αρχίζουν την προηγούμενη παρασκευή. Προετοιμασία για up the hammers. Τρέχω να βρω φαΐ. Τρέχω να παρω εισητήριο paradise lost, μου κατσε ενα πιο φτηνό. ***. Φτάνω στο an, λίγος κόσμος, μα προαίσθημα καλό. Μαμα χαμστερ, κωστής και λοιποί που είδα. Wishdoom. Skull fist ΘΕΟΙ! Από τα πιο γαματα παιδια στα πιο γαματα λαιβ. Sorcerer, πόσο λάθος έκανα που δεν σας είχα ακούσει. Ευχαριστώ. ***. Sacred steel= φαΐ. Πλατεία πάλι. ***. Monopoly. Solctise απογοητεύουν αλλά βλέπω το σωσία του Μιχαλάκη. Jaguar, τρελοί, αξέχαστοι, ανεπανάληπτοι, χοροπηδηχτοί, συνδεδεμενοι με τους γερμανους. Βίντεο απο conviction. Και στερημμενοι χεβιμεταλαδες να σου πιανουν τον κώλο. χ14. αναγκη για κρεβάτι. Αγκαλιά με παπλωμα.
-Σάββατο και η τρέλα συνεχίζεται. Πάλι η μανα μου βλακείες. Μετά από καθυστέρηση των μέσων, επι τέλους an! προλαβαίνω Emerald. Γουστάρω, του γνωρίζω. Βγαίνω έξω. Αναμένεται να περάσω μια τρελη μέρα με τα μέλη των skull fist. Σουβλάκια, μπύρες, λικές σοκολάτας. Γλυκά άτομα, γλυκό άτομο. Ανεβοκατεβαινω σε procession, dawn of winter, martyr. CHICKEN WING. Ερχεται το τιμπι, και ο αδερφος. χαιρομαι που τους βλέπω. Και η ώρα των while heaven wept. Mα να τους λατρεύω τόσο. Και η μουσική αρχίζει, το ταξίδει αρχίζει. Και το μυαλο ταξιδεύει... . Δωράκι για το Θαλασσινό μετά από request. Μπε. Ξανα ostrogoth ανεβοκατεβαινα. Εκεί την βλέπω. Και δεν αντέχει ούτε να με κοιτάξει πιά. Κρίμα. Ξανά χ14. Συμπτώσεις, γνωριμίες, απόλα. Και αλλη μια γερή αγκαλιά με το κρεβάτι.
Η Κυριακή φεύγει έτσι, όπως κάνει συνήθως.
-Τη Δευτέρα πάλι σχολείο. Βαριεμαι. Γυρνάω σπιτι με τη Φιλιώ και το Νιονιο. ***. Κάθομαι να δω το insurgentes. Και γίνεται άλλος ένας λόγος για να αγαπώ τον Wilson. "How is it possible for someone to manage that kind of loss? Can you ever forget it? It makes you think it's better not having children at all" (σχετικά με τους ανθρωπους που έχουν χάσει τα παιδιά τους. Δάκρυζε. Χωρίς να το καταλαβω, δάκρυζα κι εγώ.) Έρχονται voivod. Και με καιει το ποστ ροκ. Και η υπόλοιπη εβδομάδα περνάει χωρίς να το καταλάβω. Το μόνο που κατάλαβα ήταν οι 2 σελίδες του Τάρχη στο τετράδιο μου. Αν δεν ήμουν τοσο πεισματάρα θα χα μπήξει γερό κλάμα. Ειλικρινά και αμερόληπτα την αγαπω. Σαν άτομο, σαν μυαλό, σαν ψυχή.
-Φτάνει η επόμενη Παρασκευή. Ψήνω τον αδερφό να παμε paradise lost. Τι ωραία βραδιά. Tα χρόνια του δράκου ακούγονται τόσο ωραία. Κομμάτι όμορφα, όμορφα. Μόνο σε ένα άτομο έκει μέσα που με κανε τοσο ρεζιλι και μου ριξε την ψυχολογία, θα πω ότι είπαν πρώτοι οι lost. "For one second, I wish that you were dead". Αλλα δεν θα με νοιαξει. Μερικες φορές ευτυχώς που έχω τον αδερφό μου. χ14 ΞΑΝΑ. Τεζαρω σπίτι. Και αναμενεται η πιο ωραία μέρα από όλες.
-Eluveitie. Πάω νωρίς νωρίς. Γνωστές φάτσες τριγύρω :). Βρίσκω τους μισούς eluveitie. Φοβερά παιδια. Ομορφα, επικοινωνιακά, μουσικά. Δεν χορταινω τους ανθρωπους. Αναζήτηση καφέ. Αναμνήσεις. Τρέλες. στήσιμο στην πόρτα, το κλασσικο. Μπαίνουμε πρώτοι. Κλασσικά εγώ και ο ανεμιστήρας και οι φατσες που παιζουν ανα συναυλία. Περιμενουμε. aeon aphelion γκουντ σταφ. ραντομγουοκ ΡΙΛΙ μπαντ σταφ. Kαι.... eluveitie. Λύτρωση. Λίγες φορές έχω ζήσει κάτι τέτοιο. Νιώθω άνετα. Τραγουδάω. Φαντάζομαι τον εαυτό μου σε ενα χωράφι της Ιρλανδίας. Να τρέχω. Αφήνομαι. Του χαμογελάω. Μου χαμογελάνε. Και κοιτάω τα τρελά μάτια... και σε ενα TEGERNAKO, η μαγεία τελειώνει, δυστυχώς. Μα μια μπαγκέτα θα ναι δική μου, σαν ξεπλήρωμα του χρόνου για τα χθεσινά. Από τον δικό μου μάγο Merlin :). Ξανά φαΐ. Και στο δρόμο να βρίσκεις κάτι που αγαπας στεναχωρημένο. Να μην θες να το αφήσεις μα οι αναθεματισμένες καταστάσεις -,- Δεν θα το αφήσεις όμως γιατι ενδιαφέρεσαι, ακόμη κι απροσωπα θα είσαι εκεί. Μας παίρνει ο μπαμπας του "γιου" μου. Ενδιαφέρουσα συζήτηση στο δρόμο. Σπίτι. Σκέφτομαι τα "μάτια". Να ναι κακό αυτό? Κυριακη. Ημικρανίες. ***. Νεύρα.Λέω θα διαβασω, μα ΄όπως πάντα δεν το κάνω.
-Φτάνει και το σήμερα. Σχολείο πάλι η κλασσική βαρεμάρα. Δεν μου προσφέρει τίποτα πιά. Γυρνάω σπίτι, πίστευα θα ήταν ολα νορμαλ και βαρετα. Κοιμάμαι. Αρχιζω το πορτραίτο του ντοριαν γκρει. "Εκεινου του ασήμαντου τύπου του ουαιλντ" που λέει και το ξωτικο πάντα περιπαιχτικά. Ενδιαφέρον φαίνεται αν και τραβηγμένο για μένα. Μα έλα που το βραδάκι με την καλή μου χαμστερομαμα αποφασίζω να βάλω κάποιους στόχους. Θα το κάνω. Για μένα, θα το κάνω. Ευχαριστώ για την παρακίνηση. Πάω, τελευταία ατασθαλία.

"Frozen in a place I hide
not afraid to paint my sky
With some who say I've lost my mind
Brother, try and hope to find"

"Got no patience to search for peace of mind...
...Yeah, it's fine, we'll walk down the line
Leave our rain a cold trade for warm sunshine.
You're my friend, I will defend
And if we change, well I love you anyway"