Here we all are, born into a struggle to come so far but end up returning to dust.

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Ψάξε άκρη, σ'ότι σε κρατάει ζωντανό, κι αυτό το βράδυ.


I CAN USE, I ABUSE, MY MUSE, I MADE THEM ALL.

Ξυπνάς με πολλά νεύρα. "Μοιάζουν τα πάντα σου να δίνουν αφορμή". Το υπουργείο παιδείας κάνει ότι καλύτερο για να σου καταστρέψει το μέλλον. Το μόνο μέσο που σε βόλευε για μικροδιαδρομές αποφασίζει να θεσμοθετήσει εισητήριο. Η μάνα σου είναι εκεί για να τα κάνει όλα πιο όμορφα. -,-'

Ξεκινάς όμως ακάθεκτος για ένα βράδυ. Βγαίνεις με 2 αγαπημένους φίλους και στο τέλος γίνεστε πολλοί. Καταλήγεις με τις 2 κολλητές σου που συναντάς τυχαία, έχουν πιει αρκετά και λένε μαλακίες κι εσύ ως νηφάλια νιώθεις ξενέρωτη αλλά σε κάνουν να νιώθεις καλά με τα κοπλιμέντα που κάνουν για τα ρούχα σου γιατί είναι μια από τις λίγες φορές που σε είδαν ως πιο "κοριτσάκι". Και μετά η κλασσική διαδρομή εξάρχεια- χ14 που για πάντα θα είναι το χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα λέμε τις πιο αξιομνημόνευτες ατάκες. Και γυρισμός στο σπίτι ακουγοντας κουλτουριάρικη γαλλική μουσική στο αυτοκίνητο του πατέρα του ξωτικού. Συνέχεια βλέποντας το clockwork orange. Δεν μου άρεσε. Μου φαίνεται λίγο άδικο που έχει γίνει τόσος χαμός γύρω του. Έτσι μετά από την ιστορία του κύριου Alex Delarge μια ώρα με totalselfhatred, καλλιτεχνικές δημιουργίες και το λικεράκι της γιαγιάς είναι ότι πρέπει. Μερικές νύχτες ξέρουν να σε κάνουν να πάρεις τα πάνω σου, αρκεί να τις κοιτάξεις εσύ από την ωραία πλευρά.

Philoshopher's time.
Και μετά από αυτή τη νύχτα, πριν γυρισω στο πιο αγαπημένο μου μέρος στον κοσμο, το δωματιό μου, μου δημιουργήθηκε μια απορία. Αξίζουν τα πισωγυρίσματα; Νιώθεις πως έχεις αφήσει πίσω σου κάτι που ήθελες πολύ να έχεις κάνει. Αξιζει να γυρίσεις πίσω για να το κάνεις επί τέλους, ή πρέπει να προχωρήσεις μπροστά γιατί ίσως υπήρχε κάποιος λόγος που δε συνέβη ποτέ; Από την άλλη, αν υπάρχει κάτι μέσα σου το οποίο απλά δεν θες να το αφήσεις, πρέπει να πονέσεις για να το αφήσεις και να πας μπροστά, ή να το κρατάς μέσα σου σαν μια όμορφη ανάμνηση κι ας πονάει κάθε φορά που σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς να το έχεις;
Τι σου 'ναι το παρελθόν. Από τη μία ξέρεις πως είναι κάτι που πέρασε, δεν μπορείς να αλλάξεις ότι έγινε, μόνο να κάνεις καινούρια πράγματα που θα διορθώσουν όσα πέρασαν. Αλλά όσα έχουν γίνει δεν αλλάζουν. Τι σου είναι το μέλλον. Τόσο ελπιδοφόρο οσο και αβέβαιο. Μπορείς πάντα να ελπίζεις σε αυτό αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Τελικά ότι αξίζει είναι το παρόν. Αυτό θα έχεις για να θυμάσαι και να διορθώσεις το παρελθόν, και για να σχεδιάσεις και να ελπίζεις για το μέλλον. Ζήσε το τώρα, είναι το μόνο που έχεις. Το πριν δεν μπορεις να το επηρρεάσεις και το μετά δεν μπορείς να το προβλέψεις. Στο τώρα μπορείς να τα κάνεις και τα δύο. Από σένα εξαρτάται.
Και τελικά αποφασίζω ότι τα πισωγυρίσματα αξίζουν αν νιώθεις πολύ ότι θες να τα κάνεις. Αν το μέσα σου σε ωθεί να γυρίσεις πίσω, κάτι θα ξέρει. Και αν δεν το κάνεις, πάντα θα μένεις με αυτή την απαίσια απορία του "τι θα είχε γίνει αν/αν δεν;".
Ας είχαμε τη δύναμη να παίρναμε κάθε στιγμή του τώρα στα χέρια μας.

I spend my days with all my friends
They're the ones on who my life depends

I'm gonna miss them when the series ends.


1 σχόλιο: