Καθομαί στο σχολείο, στο εργαστήριο πληροφορικής που η αλήθεια είναι πως πρώτη φορά μπαίνω καθώς ποτέ δεν την επέλεξα για μάθημα. Γράφαμε επιστολή για τη Βουλή των εφήβων. Είπα, τι στο καλό, θα ήταν ωραία εμπειρία. Αλλά τι κοκομπλόκο ήταν αυτό με την ηλεκτρονική μέθοδο. Εννοώ ωραία, προχωράει η τεχνολογία, η παίδεία, οι μεθοδοί... Αλλά που είναι η μυρωδιά του χαρτιού; Η αίσθηση πόνου στο χέρι σου όταν το γεμίζεις με λέξεις; Οι μουτζούρες, τα λάθη, το παντα ξεπερασμένο όριο λέξεων, το στυλό που δε γράφει και σου σπάει τα νεύρα, που όλα αυτά; Άσε που όσοι δεν ξέρουν να γράφουν στον υπολογιστή είναι ουσιαστικά στη χειρότερη θέση. Η μαγεία του σχολείου βρίσκεται στο χαρτί και στο μαυροπίνακα, και σιγά-σιγά μας τα στερούνε κι αυτά.
Έγραψα για τη θρησκεία. Είπα να μην πάω στα κορεσμένα θέματα. Θα βαριόμουν έτσι κι αλλιως. Και οι λέξεις ήταν ελάχιστες για να εκφραστω όπως θα θελα. Μιλάω πολύ όπως και να χει. Και γράφω ακόμη περισσότερο.
Πέρασε λίγος καιρός από τότε που έγραψα τελευταία φορά. Χμ δεν έχω όρεξη αυτές της μέρες. Οι εμπειρίες μου;
_ Stephen King, καθηλωτικός, και μπορεί να σου φτιάξει ένα σουκου το οποιο΄νόμιζες πως είχε καταστρέψει ολοκληρωτικά ένα κρύωμα.
_Dazed and confused, και γαμω τις ταινιες.
_Slater, θεός.
_ Είχα ξεχάσει πόσο πολύ με γοητεύει ο Johnny Depp.
_ Μερικές φορές σου ρχονται χτυπήματα από εκεί που δεν το περιμένεις.
_ Δεν έχει σημασία με ποιον θα κοιμηθείς στην τριήμερη.
_ Μου τη σπάνε μερικά άτομα αλλα πλέον δεν με νοιάζει τόσο πολύ και αυτό είναι ευχαριστο γιατί παλιά ήμουν τόσο στριμμένη. Και δεν μάρεσε. Αλλά τώρα μου αρέσω πολύ περισσότερο. Τουλαχιστον ας αρέσω σε μένα ντε.
_ Δεν μπορώ να κανε βραδινές συζητήσεις με τη μαμα χαμστερ και τον seaman. Με πιανει η κοιλια μου.
_ Ο τάρχης είναι βλαμμένος. Καθεται διπλα μου ετοιμος να με χτυπήσει και φοβούμαι, θέλω τσίσα μου, αλλά δεν θα το κάνει. (ελπίζω.)
_ Δεν πρεπει ποτε να ανοιγω τα λινκ του συζύγου του χαμστερ.
_ Υπάρχουν πράγματα που μού έλειψαν χωρίς να το καταλάβω.
_Έγινα λιγο κυνική τώρα τελευταία.
"This world is still a spinning ball of confusion, that no one understands." Περιμένω την τριήμερη. Να ξεσκάσω. Κι ένα παράπονο. Μερικά πράγματα τα αποφασίζουμε αλλά ποτέ δεν κρατάνε ως την επόμενη Δευτέρα. Γιατί οι Δευτέρα να κουβαλάει αυτή την κατάρα άραγε? Μπορεί να φταίει το όνομα. Θε μετονομάσω λοιπόν τη "Δευτέρα" σε "Πέρασμα". Μπορεί να δουλέψει, who knows. Αυτό που ξέρω είναι ότι τα πράγματα που ξεκινησα η Δευτέρα, ή μάλλον το Πέρασμα θα τα βρεί όπως τα άφησε. Δεν παρατάω ούτε το φαΐ, ούτε το περπάτημα ούτε το διαβασμα. Τ¨ωρα που το πήρα απόφαση δεν με σταματάει τίποτα. It's all about the will. ALL ABOUT THE WILL.
Πλάκα πλάκα 2 βδομάδες σχολείο. Καλή τύχη και καλό κουράγιο σε όσους δίνουν φέτος. Άντε να δούμε κι εμείς.
Κατι τελευταίο. Κοιτάω δίπλα. Γιατί τόσο άγχος; Τόσα νεύρα; Τόση ανασφάλεια; Αβεβαιότητα; Κακά συναισθήματα. Πολύ κακά. LET YOURSELF BE FREE!
Cause I've got one hand in my pocket, and the other one's giving a peace sign.
I feel drunk but i'm sober, I'm brave but I'm chicken shit
I'm lost and I'm sorry baby.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου