Here we all are, born into a struggle to come so far but end up returning to dust.

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

This is the only way to say we're not in love anymore.

Ήσουν μια δίνη. Σε βρήκα σε ένα φανταστικό κόσμο μα σε έχασα στον πραγματικό.  Γιατί όταν σε κοίταξα στα μάτια είδα όλο αυτό το χαμό, και όχι το πρόσωπό σου. Ήξερα όλα αυτά που αργότερα μου είπες για σένα πριν καν μου τα πεις. Πέρασα νύχτες που η θερμοκρασία μου έκαιγε το δέρμα να σε σκέφτομαι πολύ πολύ μακριά από αυτή την πόλη. Χωρίς να ξέρω τι σκέφτεσαι εσύ. Και όταν γύρισα, έφευγες εσύ.
Μα δε με ένοιαξε, πάντα προτιμούσα την ειλικρίνεια από τις χαμένες ευκαιρίες. Κι αυτή την άρπαξα. Και δικαιώθηκα. Και ερωτεύτηκα. Και μου δωσες την ιδέα πως έπαθες το ίδιο. Σε είδα για πρώτη φορά να χαμογελάς. Κι ας κατέστρεφες τον εαυτό σου με πράγματα που δε χρειαζόσουν και προβλήματα άλλων που αποφάσιζες μόνος σου να λύσεις. Όταν μου μίλαγες νόμιζες πως σε λυπόμουν για όσα σου είχαν συμβεί. Μα σε θαύμαζα για τον τρόπο που τα ξεπέρασες. Και το κακό ήταν πως θαύμαζες κι εσύ τον εαυτό σου. Ίσως σε πείραξε ότι εγώ δεν είχα προβλήματα να λύσεις γιατί εγώ τα έλυνα μόνη μου. Ίσως ήμουν πολύ δυνατή και ικανή να αντέξω τα μπερδέμματα σου και αυτό δεν το άντεχες.
Η αλήθεια ήταν πως δε δέχτηκες ποτέ τη βοήθεια από κανέναν και την προσέφερες σε όλους, άσχετα αν την ήθελαν ή όχι. Απαρνήθηκες τους ανθρώπους για να τους σώσεις. Well you're not damn Jesus Christ. Προσπάθησα να σκαλίσω το σκοτεινό σου κόσμο και να ανάψω 2-3 φώτα. Ούτε εσύ δεν ξέρεις αν τα κατάφερα ποτέ. Μα με υποτίμησες με κάθε σου λέξη. Ξαφνικά. Μπορεί να σου δωσα την εντύπωση πως σε έχω ανάγκη. Μα δεν ήταν θέμα ανάγκης αλλά αγάπης, για σένα και για μένα. Και γι' αυτό ακριβώς το λόγο δεν μπορούσα να σε αφήσω να με προσβάλεις και δεν μπορούσα να με αφήσω να είμαι σκατά. Νιώθω μίσος? Όχι. Σε αγαπάω και νοιάζομαι? Ναι. Με πείραξε? Σίγουρα. Μα σίγουρα θα σε βοηθούσα, σε οτιδήποτε. Απλά εσύ δε θα το δεχτείς ποτέ.
Αλλά αυτή η ιστορία ανήκει στο παρελθόν. Γιατί η ζωή είναι για να προχωράει. Κι εσύ επιμένεις να γυρνάς πίσω.


This is the only voice I know.
These are the only words I have.
This is the only way I know how to say, we're not in love anymore.

We used to like all the same bands.
We used to have all the same friends.
What do we have left in common?
Just shared memories of good times long since past.

 It's the same way that it's always been,
The dynamic to the relationship never changes.
You can't get what you want from me, and I can't get what I need from you.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου