MAAAAAAAAΛΙΣΤΑ.
Αγαπάω το κινέζικο. Και τα κορίτσια μου, και τις κουβέντες μας. Αγαπάω το κέντρο, και τις παρέες μου. Και τις νεες μποτες της τιμπι. Και όσα βλέπουν τα ματάκια μου. Και όσα πραγματα ανακαλύπτω, από αυτά τα θαμμένα που δεν θα επαιρνα χαμπάρι ποτέ και δύσκλα θα ενιωθα ότι υπήρχαν.
Mισώ την ψευτιά, την υποκρισία και τα υποφαινόμενα. Αλλά δεν θα επεκταθώ. Με ενοχλεί επίσης που μερικές φορές δεν είμαι τοσο θαρραλέα όσο συνήθως. Μου την έσπασε και η τύπισα στο τρένο που κυκλοφορούσε με το καημένο το γδαρμένο το ζωντανό και με κοιταζε με μισό μάτι όταν απομακρύνθηκα.
ΧΘΕΣ. God is an astronaut. ΘΕΟΙ. Η μουσική τους απίστευτοι, μπάντα που αξίζει να δεις λαιβ και δεν καταλαβαίνεις καν ότι δεν υπάρχει δείγμα στίχου. Μόνο εσείς επίδοξοι καπνιστές πρέπει να σεβαστείτε και αυτούς που έκαναν την αλλη επιλογή γαμώτο.
ΣΗΜΕΡΑ. Στου famous girl. Κουβέντα, απειρα γλυκά, αντιγραφή αλγεβρας μιας και πλεον έχω χάσει το μπουσουλα αν κι έχει πλάκα. Μας έχει χτυπήσει και τις δυο η βλακεία κατακούτελα. Γιατί βλακεία είναι. Κι επίσης, το κλάσιμο είναι τόσο πολύ που μας πήρε ο αέρας. (credits στο Πάντα.)
ΑΥΡΙΟ. Βαθμοί. Ντάξει δεν με νοιάζει και πολύ για να είμαι ειλικρινής, αλλά τις ανώτατες αρχές τις ενδιαφέρει πολύ. Όχι οτι έκανα προσπάθεια και τους αξίζω. Αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Κι εδώ κολλάει το ξενερωτο ανέκδοτο με τις πεθερες αλλά είναι τόσο ξενέρωτο που με σιχαίνομαι και στην ιδέα να το γράψω.
ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ. Έχεις μια τριήμερη και φίλους και τα σκυλάδικα-μπιτάκια που θα πρέπει να ανεχτεις οντως ανθρωπος που τα σιχαίνεται όλα αυτά. Έχεις από την άλλη μια συναυλία και δύο μπόνους μέρες ύπνου. Διαλέγεις τον εγωιστικό δρόμο ή τον αλτρουιστικό που μπορεί να αποβεί καλός και για σένα. Χμου.
Και τέλος του μικροπερίοδου αυτού λόγου.
Θα θελα σταλήθεια να γνώριζα κάποιον σαν τον Ζυλιεν. Όμορφο, άξεστο κι έξυπνο. Σε σκουντάει άσχημα η λογοτεχνία.
Γεια. (και παρόλο που φαινομαι μονοχνωτη η διαθεση μου είναι τόσο τοπ σήμερα :S)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου