and if you can't pecify me I will break yout bones.
Ή και όχι. Μπορεί να μη θέλω την αθωότητα πίσω. Εννοώ ναι, ήταν όμορφα να σε νοιάζει μόνο το τι θα παίξεις με τη φιενάδα σου επικοινωνοντας με φωνες μεχρι το απεναντι μπαλκόνι, το τι αυτοκολλητάκι θα σου έβαζε η δασκάλα και το αν η μαμα είχε φτίαξει τις απαίσιες φακές το μεσημέρι. Από την άλλη, τη στιγμή που χάνεται η αθωότητα ανοίγεται μπορστά σου ένας κόσμος αλλιώτικος, αχανής και σαγηνευτικός. Αν δεν είχα χάσει την αθωότητα δεν θα σκεφτόμουν τόσο όμορφα και περίπλοκα πράγματα, θα ζούσα στην κρυστάλλινη γυάλα του ενός κόσμου χωρις δολοπλοκίες, κακία, ανηθικότητες που ήθελαν να χτίσουν για μένα οι γονείς μου. Ο άνθρωπος είναι ανήθικος. Άρα και το αθώο ψεύτικο, μη ανθρώπινο.
Θελω να τελειώνει αυτή η βδομάδα, να φτάσει Παρασκευή. I need it. Τα μάτια μου κλείνουν. Γεια.
No hesitation, no delay.
Υπάρχουν όμως φορές που θα παρακαλέσεις για αυτό το συννεφάκι, την κρυστάλλινη γυάλα. Όταν ενηλικιωθείς με το καλό και φας στη μάπα την πραγματικότητα θα καταλάβεις. Ελπίζω να μην το πάθεις τόσο απότομα όσο εγώ. Τουλάχιστον κατάφερα να συνέλθω.
ΑπάντησηΔιαγραφή