Μπροστά στον πόνο είμαστε όλοι τόσο μόνοι.

Σας μισώ. Είστε όλοι *wait for it* σάπιοι. Δεν υπάρχουν πια συναισθήματα. Δεν έχετε συναισθήματα. Άδεια κουφάρια που προχωρουν στο χρόνο σαν να μη συμβαίνει τίποτα, στόχος η απόλαυση, η στιγμιαία ευχαρίστηση, βάθος σε τίποτα. "Society failed to tolerate me and I have failed to tolerate society" Δεν μπορώ να ζήσω μέσα σε μη ανθρώπους. Θέλω να βρω τους αληθινους. Αν υπάρχουν. Τέρατα που αλύπητα ρουφάνε την ψυχή μου. Μέσα σε ένα ασφυκτικά γεμάτο λεωφορείο λογια στριφογυρνουν στο μυαλό μου. "My only hope, my only solution is the violent revolution" Θα θελα να τους καθαριζα όλους. Όλους και να εξαφανιστώ. "Γιατί να πρέπει να σκοτώσω όλους αυτούς τους ανθρώπους που είναι ήδη νεκροί;" Για τη δικη μου στιγμιαια απόλαυση, να δω πως στο διαολο είναι. Δεν σας αντέχω άλλο. Μισώ εσένα που η χαρά σου είναι λύπη μου. Όταν ψάξεις μέσα σου και δεις πόσο άδεια είναι η καρδιά σου να αποφασίσεις να πέσεις μέσα στο κενό και να χαθείς για πάντα.
Κενό.
Χάος .
Γιατί όλοι αυτοί εκεί έξω δεν ξέρουν να αγγιζουν μια καρδιά χωρις να την τσαλακώσουν. Ο Πλάτωνας είπε πως οι αισθήσεις μας είναι τα δεσμα που μας κρύβουν την αλήθεια. Τα δικά μου δεσμά είναι οι συναισθήσεις. Η κατάρα του να έχεις συναισθήματα είναι βαριά στις μέρες μας. Βιώνεις τον πόνο με αληθινά και ίσως μικρά πράγματα. Αλλά ξέρεις ότι νιώθεις, ξέρεις πως έχεις μια πληγωμένη ψυχή. Πληγωμένη κι όχι ανύπαρκτη. Τουλάχιστον μέσα μου συνδυασα αισθήματα, κυκλοθυμία και πείσμα. Αλλιώς θα είχα χαθεί. Πραγματικά ότι αγαπώ κρατάει λίγο. Πόσο φοβάστε όλοι σας να νιώσετε. Πόσο... Κι εγώ που δεν φοβάμαι να νιώσω για την ευτυχια του άλλου μπορω να θυσιασω τον εαυτό μου. Και να μην πω τίποτα. Να σκύψω το κεφάλι. Μα αν σκάσω σας πήρε η μπάλα.

Καλώς ήρθατε και στην σκοτεινη πλευρά μου. Μπορεί να είμαι διπολικη, δεν με νοιάζει. ΤΟυλαχιστον είμαι κυκλοθυμική. Αντεξτε με. Τολμήστε να δειτε την κακία σας που σας δείχνω. Εγώ την είδα και με έκανε ανθρωπο. Απλά τολμήστε, αν κι αμφιβαλλω.

Συγγνώμη τάρχη που σε έστησα μια και κατι ώρα. Συγγνώμη μαλλιαρο κοκκινομαλλικο κοριτσι που σε έτρεχα πάνω κάτω στη βροχη γιατι τα νεύρα μου σήμερα ήταν πιο ευαισθητα κι απο νεογεννητο κουτάβι. Ευχαριστώ συγκυριες που κάνατε το ξωτικό να είναι εκεί. Ευχαριστω μεγάλε αδελφέ που ακούς τη γκρίνια μου και την ισοσταθμίζεις με τη δική σου. Ευχαριστώ θεε που μου δωσες τον Ταρχη.

και τώρα άντε γεια

ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΧΑΝΟΜΑΙ ΚΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΠΕΤΩ.